Hioba 30
1 Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.
But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I disdained to set with the dogs of my flock.
2 Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.
Yea, the strength of their hands, whereto should it profit me? men in whom ripe age is perished.
3 Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;
They are gaunt with want and famine; they gnaw the dry ground, in the gloom of wasteness and desolation.
4 Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.
They pluck salt-wort with wormwood; and the roots of the broom are their food.
5 Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,
They are driven forth from the midst of men; they cry after them as after a thief.
6 Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.
In the clefts of the valleys must they dwell, in holes of the earth and of the rocks.
7 Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.
Among the bushes they bray; under the nettles they are gathered together.
8 Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.
They are children of churls, yea, children of ignoble men; they were scourged out of the land.
9 Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.
And now I am become their song, yea, I am a byword unto them.
10 Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.
They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face.
11 Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.
For He hath loosed my cord, and afflicted me, and they have cast off the bridle before me.
12 Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.
Upon my right hand rise the brood; they entangle my feet, and they cast up against me their ways of destruction.
13 Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.
They break up my path, they further my calamity, even men that have no helper.
14 Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.
As through a wide breach they come; in the midst of the ruin they roll themselves upon me.
15 Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.
Terrors are turned upon me, they chase mine honour as the wind; and my welfare is passed away as a cloud.
16 A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;
And now my soul is poured out within me; days of affliction have taken hold upon me.
17 Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.
In the night my bones are pierced, and fall from me, and my sinews take no rest.
18 Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.
By the great force of my disease is my garment disfigured; it bindeth me about as the collar of my coat.
19 Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.
He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.
20 Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.
I cry unto Thee, and Thou dost not answer me; I stand up, and Thou lookest at me.
21 Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.
Thou art turned to be cruel to me; with the might of Thy hand Thou hatest me.
22 Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.
Thou liftest me up to the wind, Thou causest me to ride upon it; and Thou dissolvest my substance.
23 Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.
For I know that Thou wilt bring me to death, and to the house appointed for all living.
24 Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.
Surely none shall put forth his hand to a ruinous heap, neither because of these things shall help come in one's calamity,
25 Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?
If I have not wept for him that was in trouble, and if my soul grieved not for the needy.
26 Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.
Yet, when I looked for good, there came evil; and when I waited for light, there came darkness.
27 Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.
Mine inwards boil, and rest not; days of affliction are come upon me.
28 Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
I go mourning without the sun; I stand up in the assembly, and cry for help.
29 Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.
I am become a brother to jackals, and a companion to ostriches.
30 Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.
My skin is black, and falleth from me, and my bones are burned with heat.
31 Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.
Therefore is my harp turned to mourning, and my pipe into the voice of them that weep.
