Hioba 30
1 Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.
But now those who are younger than I make sport of me; those whose fathers I would not have put with the dogs of my flocks.
2 Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.
Of what use is the strength of their hands to me? all force is gone from them.
3 Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;
They are wasted for need of food, biting the dry earth; their only hope of life is in the waste land.
4 Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.
They are pulling off the salt leaves from the brushwood, and making a meal of roots.
5 Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,
They are sent out from among their townsmen, men are crying after them as thieves
6 Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.
They have to get a resting-place in the hollows of the valleys, in holes of the earth and rocks.
7 Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.
They make noises like asses among the brushwood; they get together under the thorns.
8 Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.
They are sons of shame, and of men without a name, who have been forced out of the land.
9 Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.
And now I have become their song, and I am a word of shame to them.
10 Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.
I am disgusting to them; they keep away from me, and put marks of shame on me.
11 Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.
For he has made loose the cord of my bow, and put me to shame; he has sent down my flag to the earth before me.
12 Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.
The lines of his men of war put themselves in order, and make high their ways of destruction against me:
13 Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.
They have made waste my roads, with a view to my destruction; his bowmen come round about me;
14 Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.
As through a wide broken place in the wall they come on, I am overturned by the shock of their attack.
15 Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.
Fears have come on me; my hope is gone like the wind, and my well-being like a cloud.
16 A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;
But now my soul is turned to water in me, days of trouble overtake me:
17 Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.
The flesh is gone from my bones, and they give me no rest; there is no end to my pains.
18 Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.
With great force he takes a grip of my clothing, pulling me by the neck of my coat.
19 Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.
Truly God has made me low, even to the earth, and I have become like dust.
20 Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.
You give no answer to my cry, and take no note of my prayer.
21 Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.
You have become cruel to me; the strength of your hand is hard on me.
22 Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.
Lifting me up, you make me go on the wings of the wind; I am broken up by the storm.
23 Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.
For I am certain that you will send me back to death, and to the meeting-place ordered for all living.
24 Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.
Has not my hand been stretched out in help to the poor? have I not been a saviour to him in his trouble?
25 Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?
Have I not been weeping for the crushed? and was not my soul sad for him who was in need?
26 Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.
For I was looking for good, and evil came; I was waiting for light, and it became dark.
27 Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.
My feelings are strongly moved, and give me no rest; days of trouble have overtaken me.
28 Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
I go about in dark clothing, uncomforted; I get up in the public place, crying out for help.
29 Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.
I have become a brother to the jackals, and go about in the company of ostriches.
30 Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.
My skin is black and dropping off me; and my bones are burning with the heat of my disease.
31 Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.
And my music has been turned to sorrow, and the sound of my pipe into the noise of weeping.
