Hioba 3

1 Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.

Después de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.

2 I zawołał Ijob, mówiąc:

Y exclamó Job, y dijo:

3 Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!

Perezca el día en que yo fui nacido, y la noche que dijo: Varón es concebido.

4 Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!

Aquel día fuera tinieblas, y Dios no curara de él desde arriba, ni claridad resplandeciera sobre él.

5 Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!

Aféenlo tinieblas y sombra de muerte; reposara sobre él nublado, que lo hiciera horrible como día caluroso.

6 Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!

Aquella noche ocupara oscuridad, ni fuera contada entre los días del año, ni viniera en el número de los meses.

7 Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!

¡Oh, si fuere aquella noche solitaria, que no viniera en ella canción!

8 Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!

Maldijéranla los que maldicen al día, los que se aparejan para levantar su llanto.

9 Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!

Las estrellas de su alba fueran oscurecidas; esperaran la luz, y no viniera, ni viera los párpados de la mañana;

10 Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

por cuanto no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, ni escondió de mis ojos la miseria.

11 Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?

¿Por qué no morí yo desde la matriz, o fui traspasado saliendo del vientre?

12 Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?

¿Por qué me previnieron las rodillas? ¿Y para qué los senos que mamase?

13 Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

Pues que ahora yaciera yo, y reposara; durmiera, y entonces tuviera reposo,

14 Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;

con los reyes y con los consejeros de la tierra, que edifican para sí los desiertos;

15 Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

o con los príncipes que poseen el oro, que llenan sus casas de plata.

16 Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?

O ¿ por qué no fui escondido como abortivo, como los pequeñitos que nunca vieron luz?

17 Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

Allí los impíos dejaron el miedo, y allí descansaron los de cansadas fuerzas.

18 Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,

Allí también reposaron los cautivos; no oyeron la voz del exactor.

19 Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

Allí está el chico y el grande; allí es el siervo libre de su señor.

20 Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?

¿Por qué dio luz al trabajado, y vida a los amargos de ánimo?

21 Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;

Que esperan la muerte, y no la hay; y la buscan más que tesoros.

22 Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.

Que se alegran sobremanera, y se gozan cuando hallan el sepulcro.

23 Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?

Al hombre que no sabe por donde vaya, y que Dios lo encerró.

24 Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;

Porque antes que mi pan, viene mi suspiro; y mis gemidos corren como aguas.

25 Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.

Porque el temor que me espantaba me ha venido, y me ha acontecido lo que temía.

26 Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.

Nunca tuve paz, nunca me aseguré, ni nunca me reposé; y me vino turbación.