Hioba 3
1 Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
DESPUÉS de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.
2 I zawołał Ijob, mówiąc:
Y exclamó Job, y dijo:
3 Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
Perezca el día en que yo nací, y la noche que se dijo: Varón es concebido.
4 Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
Sea aquel día sombrío, y Dios no cuide de él desde arriba, ni claridad sobre él resplandezca.
5 Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
Aféenlo tinieblas y sombra de muerte; repose sobre él nublado, que lo haga horrible como caliginoso día.
6 Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
Ocupe la oscuridad aquella noche; no sea contada entre los días del año, ni venga en el número de los meses.
7 Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
¡Oh si fuere aquella noche solitaria, que no viniera canción alguna en ella!
8 Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
Maldíganla los que maldicen al día, los que se aprestan para levantar su llanto.
9 Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
Oscurézcanse las estrellas de su alba; espere la luz, y no venga, ni vea los párpados de la mañana:
10 Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
Por cuanto no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, ni escondió de mis ojos la miseria.
11 Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
¿Por qué no morí yo desde la matriz, o fuí traspasado en saliendo del vientre?
12 Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
¿Por qué me previnieron las rodillas? ¿y para qué las tetas que mamase?
13 Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
Pues que ahora yaciera yo, y reposara; durmiera, y entonces tuviera reposo,
14 Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
Con los reyes y con los consejeros de la tierra, que edifican para sí los desiertos;
15 Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
O con los príncipes que poseían el oro, que henchían sus casas de plata.
16 Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
O ¿por qué no fuí escondido como aborto, como los pequeñitos que nunca vieron luz?
17 Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
Allí los impíos dejan el perturbar, y allí descansan los de cansadas fuerzas.
18 Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
Allí asimismo reposan los cautivos; no oyen la voz del exactor.
19 Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
Allí están el chico y el grande; y el siervo libre de su señor.
20 Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
¿Por qué se da luz al trabajado, y vida á los de ánimo en amargura,
21 Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
Que esperan la muerte, y ella no llega, aunque la buscan más que tesoros;
22 Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
Que se alegran sobremanera, y se gozan, cuando hallan el sepulcro?
23 Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
¿[Por qué] al hombre que no sabe por donde vaya, y al cual Dios ha encerrado?
24 Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
Pues antes que mi pan viene mi suspiro; y mis gemidos corren como aguas.
25 Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
Porque el temor que me espantaba me ha venido, y hame acontecido lo que temía.
26 Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
No he tenido paz, no me aseguré, ni me estuve reposado; vínome no obstante turbación.
