Hioba 3

1 Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.

Después de esto Job comenzó a hablar, maldiciendo el día de su nacimiento.

2 I zawołał Ijob, mówiąc:

Y dijo:

3 Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!

“Que el día en que nací sea borrado, así como la noche en que se anunció que un niño había sido concebido.

4 Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!

Que ese día se convierta en tinieblas. Que el Dios de arriba no lo recuerde. Que no brille la luz sobre él.

5 Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!

Cúbranlo con oscuridad y sombra de muerte. Una nube negra debería ensombrecerlo. Debería ser tan aterrador como la oscuridad de un eclipse de día.

6 Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!

Borren esa noche como si nunca hubiera existido. No la cuenten en el calendario. Que no tenga día en ningún mes.

7 Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!

“Que en esa noche no nazcan niños, que no se escuchen sonidos de felicidad.

8 Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!

Que la maldigan los que maldicen ciertos días, los que tienen el poder de sacar al Leviatán.

9 Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!

Que sus estrellas de la madrugada permanezcan oscuras. Que al buscar la luz, no vea ninguna, que no vea el resplandor del amanecer

10 Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

porque no cerró el vientre de mi madre para impedirme ver los problemas.

11 Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?

“¿Por qué no nací muerto? ¿Por qué no morí al nacer?

12 Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?

¿Por qué hubo un regazo para que me acostara, y pechos para que me amamantaran?

13 Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

Ahora estaría acostado en paz, durmiendo y descansando

14 Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;

junto con los reyes de este mundo y sus funcionarios cuyos palacios ahora yacen en ruinas;

15 Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

o con los nobles que coleccionaban oro y llenaban sus casas de plata.

16 Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?

¿Por qué no fui un aborto, enterrado en secreto, un bebé que nunca vio la luz?

17 Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

Allí, en la tumba, los malvados no dan más problemas, y los que ya no tienen fuerzas tienen su descanso.

18 Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,

Allí los prisioneros descansan y no escuchan las órdenes de sus opresores.

19 Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

Tanto los pequeños como los grandes están allí, y los esclavos son liberados de sus amos.

20 Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?

¿Por qué Dios da vida a los que sufren, a los que viven amargamente,

21 Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;

a los que esperan una muerte que no llega y a los que buscan la muerte más desesperadamente que la caza de un tesoro?

22 Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.

¡Son tan increíblemente felices cuando llegan a la tumba!

23 Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?

¿Por qué se da luz a quien no sabe a dónde va, a quien Dios ha cercado?

24 Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;

“Mis gemidos son el pan que como, y mis lágrimas son el agua que bebo.

25 Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.

Porque todo lo que temía me ha sucedido; todo lo que temía me ha sobrevenido.

26 Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.

No tengo paz, ni tranquilidad, ni descanso. Lo único que siento es rabia”.