Hioba 3
1 Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
Depois disto Jó abriu sua boca, e amaldiçoou seu dia.
2 I zawołał Ijob, mówiąc:
Pois Jó respondeu, e disse:
3 Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
Pereça o dia em que nasci, e a noite [em que] se disse: Um homem foi concebido.
4 Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
Torne-se aquele dia em trevas; Deus não lhe dê atenção desde acima, nem claridade brilhe sobre ele.
5 Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
Reivindiquem-no para si trevas e sombra de morte; nuvens habitem sobre ele; a escuridão do dia o espante.
6 Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
Tome a escuridão aquela noite; não seja contada entre os dias do ano, nem faça parte do número dos meses.
7 Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
Ah se aquela noite fosse solitária, e música de alegria não viesse a ela!
8 Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
Amaldiçoem-na os que amaldiçoam o dia, os que se preparam para levantar seu pranto.
9 Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
Escureçam-se as estrelas de sua manhã; espere a luz, e não venha, e as pálpebras não vejam o amanhecer;
10 Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
Pois não fechou as portas do ventre onde eu estava, nem escondeu de meus olhos o sofrimento.
11 Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
Por que eu não morri desde a madre, ou perdi a vida ao sair do ventre?
12 Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
Por que joelhos me receberam? E por que seios me amamentaram?
13 Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
Pois agora eu jazeria e repousaria; dormiria, e então haveria repouso para mim;
14 Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
Com os reis e os conselheiros da terra, que edificavam para si os desertos;
15 Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
Ou com os príncipes que tinham ouro, que enchiam suas casas de prata.
16 Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
Ou [por que] não fui como um aborto oculto, como as crianças que nunca viram a luz?
17 Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
Ali os maus deixam de perturbar, e ali repousam os cansados de forças.
18 Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
Ali os prisioneiros juntamente repousam; [e] não ouvem a voz do opressor.
19 Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
Ali estão o pequeno e o grande; e o servo livre [está] de seu senhor.
20 Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
Por que se dá luz ao sofredor, e vida aos amargos de alma,
21 Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
Que esperam a morte, e ela não chega, e que a buscam mais que tesouros;
22 Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
Que saltam de alegram e ficam contentes quando acham a sepultura?
23 Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
[E também] ao homem cujo caminho é oculto, e a quem Deus [o] encobriu?
24 Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
Pois antes do meu pão vem meu suspiro; e meus gemidos correm como águas.
25 Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
Pois aquilo eu temia tanto veio a mim, e aquilo que tinha medo me aconteceu.
26 Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
Não tenho tido descanso, nem tranquilidade, nem repouso; mas perturbação veio sobre mim.
