Hioba 3

1 Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.

Oluvannyuma lw’ebyo, Yobu n’ayasamya akamwa ke n’akolimira olunaku kwe yazaalirwa.

2 I zawołał Ijob, mówiąc:

N’agamba nti,

3 Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!

“Olunaku kwe nazaalirwa luzikirire, n’ekiro lwe kyalangirirwa nti omwana mulenzi.

4 Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!

Olunaku olwo lubuutikirwe ekizikiza, omusana guleme okulwakako, Katonda aleme okulufaako.

5 Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!

Ekizikiza n’ekisiikirize eky’okufa birujjule, ekire kirutuuleko, ekizikiza kikankanye ekitangaala kyalwo.

6 Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!

Ekizikiza ekikutte be zigizigi kirunyage, luleme okubalirwa awamu n’ennaku eziri mu mwaka, wadde okuyingizibwa mu ezo eziri mu mwezi.

7 Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!

Yee, lubeere lugumba, waleme okuba eddoboozi lyonna ery’essanyu eririwulirwako.

8 Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!

Abo abakolimira ennyanja n’ennaku balukolimire, n’abo abamanyi okuzuukusa agasolo galukwata mu nnyanja, balukolimire.

9 Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!

Emmunyeenye ez’omu matulutulu gaalwo zibe ekizikiza, lulindirire ekitangaala kirubulwe, luleme okulaba ebikowe by’oku nkya.

10 Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

Kubanga terwaggala nzigi za lubuto lwa mmange, nneme okulaba obuyinike.

11 Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?

“Lwaki saafa nga nzalibwa, oba ne nfa nga nva mu lubuto lwa mmange?

12 Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?

Lwaki amaviivi ganzikiriza okugatuulako era n’amabeere okugayonka?

13 Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

Kaakano nandibadde ngalamidde nga neesirikidde, nandibadde neebase nga neewummulidde,

14 Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;

wamu ne bakabaka n’abakungu ab’ensi, abezimbira embiri kaakano amatongo,

15 Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

oba n’abalangira abaalina zaabu, abajjuzanga ffeeza mu nnyumba zaabwe.

16 Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?

Oba lwaki saaziikibwa ng’omwana azaaliddwa ng’afudde, atalabye ku kitangaala?

17 Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

Eyo ababi gye batatawaanyizibwa, era n’abakooye gye bawummulira.

18 Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,

Abasibe gye bawummulira awamu, gye batawulirira kiragiro ky’oyo abaduumira.

19 Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

Abakopi n’abakungu gye babeera; abaddu gye batatuntuzibwa bakama baabwe.

20 Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?

“Lwaki omuyinike aweebwa ekitangaala, ne kimulisiza oyo alumwa mu mwoyo,

21 Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;

era lwaki yeegomba okufa naye ne kutajja, n’akunoonya okusinga obugagga obuziikiddwa,

22 Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.

abajaguza ekisukkiridde, ne basanyuka ng’atuuse ku ntaana?

23 Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?

Lwaki okuwa ekitangaala oyo, atayinza kulaba kkubo, Katonda gw’akomedde?

24 Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;

Kubanga nkaaba mu kifo ky’okulya, n’okusinda kwange kufukumuka ng’amazzi.

25 Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.

Ekintu kye nantiiranga ddala era kye nakyawa kye kyantukako.

26 Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.

Siwummudde wadde okusiriikirira wadde okuba n’emirembe, wabula buzibu bwereere bwe bunzijidde.”