Hioba 3

1 Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.

Kemudian Ayub mulai berbicara dan mengutuki hari kelahirannya, katanya,

2 I zawołał Ijob, mówiąc:

"Ya Allah, kutukilah hari kelahiranku, dan malam aku mulai dikandung ibuku!

3 Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!

4 Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!

Ya Allah, jadikanlah hari itu gelap, hapuskan dari ingatan-Mu hingga lenyap; janganlah Engkau biarkan pula cahaya cerah menyinarinya.

5 Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!

Jadikanlah hari itu hitam kelam, gelap gulita, kabur dan suram; liputilah dengan awan dan mega, tudungilah dari sinar sang surya.

6 Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!

Hendaknya malam itu dihilangkan dari hitungan tahun dan bulan; jangan lagi dikenang, jangan pula dibilang.

7 Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!

Biarlah malam itu penuh kegelapan tiada kemesraan, tiada kegembiraan.

8 Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!

Hai orang perdukunan dan pengendali Lewiatan, timpalah hari itu dengan sumpah dan kutukan;

9 Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!

jangan sampai bintang kejora bersinar, jangan biarkan sinar fajar memancar! Biarlah malam itu percuma menunggu datangnya hari dan harapan yang baru.

10 Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

Terkutuklah malam celaka ketika aku dilahirkan bunda, dan dibiarkan menanggung sengsara.

11 Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?

Mengapa aku tidak mati dalam rahim ibu, atau putus nyawa pada saat kelahiranku?

12 Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?

Mengapa aku dipeluk ibuku dan dipangkunya, serta disusuinya pada buah dadanya?

13 Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

Sekiranya pada saat itu aku berpulang, maka aku tidur dan mengaso dengan tenang,

14 Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;

seperti para raja dan penguasa dahulu kala, yang membangun kembali istana zaman purba.

15 Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

Aku tertidur seperti putra raja, yang mengisi rumahnya dengan perak kencana.

16 Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?

Mengapa aku tidak lahir tanpa nyawa supaya tidurku lelap dan terlena?

17 Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

Di sana, di dalam kuburan, penjahat tidak melakukan kejahatan, dan buruh yang habis tenaga dapat melepaskan lelahnya.

18 Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,

Juga tawanan merasa lega, bebas dari hardik para penjaga.

19 Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

Di sana semua orang sama: yang tenar dan yang tidak ternama. Dan para budak bebas akhirnya.

20 Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?

Mengapa manusia dibiarkan terus hidup sengsara? Mengapa terang diberi kepada yang duka?

21 Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;

Mereka lebih suka kuburan daripada harta, menanti maut, tapi tak kunjung tiba.

22 Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.

Kebahagiaan baru dapat dirasakan bila mereka mati dan dikuburkan.

23 Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?

Masa depan mereka diselubungi oleh Allah, mereka dikepung olehnya dari segala arah.

24 Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;

Gantinya makan aku mengeluh, tiada hentinya aku mengaduh.

25 Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.

Segala yang kucemaskan, menimpa aku, segala yang kutakuti, melanda aku.

26 Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.

Bagiku tiada ketentraman, aku menderita tanpa kesudahan."