Hioba 29

1 Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Jobho akapfuurira mberi nokutaura kwake achiti:

2 Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

“Haiwa ndinoshuva sei mwedzi yakapfuura, iwo mazuva andairindirwa naMwari,

3 Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

mwenje wake pawaivhenekera pamusoro pangu uye ndaivhenekerwa nechiedza chake ndichifamba murima!

4 Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

Haiwa, iwo mazuva andakanga ndichine simba, ushamwari hwaMwari chaihwo huchiropafadza imba yangu,

5 Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

Wamasimba Ose paakanga achineni uye vana vangu pavakanga vakandipoteredza,

6 Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

painyorovedzwa nzira yangu noruomba, uye dombo richindidururira hova dzamafuta omuorivhi.

7 Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

“Pandakaenda kusuo reguta ndikandogara muchivara,

8 Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

majaya akandiona akatsaukira parutivi uye vatana vakasimuka;

9 Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

vakuru vakaramba kutaura vakafumbira miromo yavo namaoko avo;

10 Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

manzwi avakuru akanyararidzwa, uye ndimi dzavo dzikanamira kumusoro kwemiromo yavo.

11 Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Vose vakandinzwa vakataura zvakanaka pamusoro pangu, uye vose vakandiona vakandirumbidza,

12 Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

nokuti ndakanunura varombo vaichemera rubatsiro, uye nherera dzakanga dzisina anobatsira.

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Munhu akanga ofa akandiropafadza; ndakaita kuti mwoyo wechirikadzi uimbe.

14 W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Ndakafuka kururama sechipfeko changu; kururamisira kwaiva nguo yangu nenguwani yangu.

15 Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Ndakanga ndiri meso kumapofu namakumbo kuzvirema.

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

Ndakanga ndiri baba kuna vanoshayiwa; ndaimiririra mhaka yomutorwa.

17 I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Ndakavhuna meno emunhu akanga akaipa, ndikabvuta chaakanga akaruma.

18 Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

“Ndakafunga kuti, ‘Ndichafira mumba mangu, mazuva angu awanda sejecha.

19 Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Midzi yangu ichasvika kumvura, uye dova richava pamatavi angu usiku hwose.

20 Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Kukudzwa kwangu kucharamba kuri kutsva pandiri, uta hucharamba huri hutsva muruoko rwangu.’

21 Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

“Vanhu vakanditeerera vachitarisira kwazvo, vanyerere vakamirira kurayira kwangu.

22 Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Shure kwokutaura kwangu, ivo havana kuzotaurazve; mashoko angu akawira panzeve dzavo zvinyoronyoro.

23 Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Vakandimirira kunge vakamirira mvura yomupfunhambuya, uye vakanwa mashoko angu kunge mvura yechirimo.

24 Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Pandakanyemwerera kwavari havana kuzvitenda; chiedza chechiso changu chaikosha kwavari.

25 Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

Ndakavasarudzira nzira ini ndokugara saishe wavo; ndakagara samambo pakati pamauto ake; ndakanga ndakaita somunhu anonyaradza vanochema.