< Hioba 29 >

1 Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
Ankò, Job te reprann diskou. Li te di:
2 Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;
“O ke m te menm jan ke m te ye nan mwa lontan yo! Kon nan jou ke Bondye te bay rega sou mwen yo;
3 Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;
Lè lanp Li yo te briye sou tèt mwen, e pa limyè Li, mwen te mache pase nan fènwa a;
4 Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;
Jan mwen te ye nan pi bèl nan jou mwen yo, lè amitye Bondye te sou tant mwen an;
5 Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;
lè Toupwisan an te toujou avè m, e pitit mwen yo te antoure mwen;
6 Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
lè pa mwen yo te benyen nan bè e wòch la t ap vide ban mwen gwo flèv lwil!
7 Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.
Lè m te konn sòti nan pòtay lavil la, pou m te gen chèz mwen sou plas la.
8 Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.
Jennonm yo te wè m, e te kache kò yo, e granmoun yo te konn leve kanpe.
9 Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.
Prens yo te sispann pale e te mete men yo sou bouch yo.
10 Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.
Vwa a moun pwisan yo te rete, e lang yo te kole anlè nan bouch yo.
11 Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,
Paske lè zòrèy la te tande m, li te rele m beni, e lè zye a te wè m, li te fè temwayaj benediksyon,
12 Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.
akoz mwen te delivre malere ki te kriye pou sekou, avèk òfelen ki pa t gen moun pou ede l la.
13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.
Benediksyon a sila ki te prèt pou peri yo te rive sou mwen e mwen te fè kè vèv la chante avèk jwa.
14 W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.
Mwen te abiye nan ladwati e li te kouvri m; jistis mwen te tankou yon manto, avèk yon tiban.
15 Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.
Mwen te sèvi kon zye pou avèg yo, e pye pou sila bwate yo.
16 Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.
Mwen te yon papa pou malere a, e ka ke m pa konnen an, mwen te chache twouve bout li.
17 I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.
Mwen te kase machwè a mechan an e mwen te retire viktim nan anba dan l.
18 Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.
Konsa, mwen te reflechi, “Mwen va mouri nan pwòp kay mwen, e mwen va kontwole jou m yo anpil tankou sab.”
19 Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.
Rasin mwen gaye tankou dlo e lawouze kouche tout lannwit sou branch mwen yo.
20 Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.
Fòs mwen toujou nèf, e banza m renouvle nan men m.’
21 Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.
“Moun yo te koute e te tann. Yo te sispann pale pou tande konsèy mwen.
22 Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.
Apre pawòl pa m, yo pa t pale ankò, e pawòl mwen yo te etonnen yo.
23 Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.
Yo te tann mwen tankou lapli. Yo te ouvri bouch yo pou bwe, konsi se pou lapli nan sezon prentan.
24 Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.
Mwen te souri sou yo lè yo pa t kwè, e limyè a figi m pa t janm vin ba.
25 Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.
Mwen te chwazi yon chemen pou yo, te chita tankou chèf, e te demere tankou wa pami sòlda yo, tankou yon moun ki bay rekonfò a sila ki andèy yo.”

< Hioba 29 >