Hioba 29
1 Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
Et Job, ajoutant à ce qui précède, dit:
2 Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;
Qui me rendra les jours d'autrefois, le temps où Dieu prenait de soin de me garder?
3 Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;
Alors sa lampe brillait sur ma tête: alors avec sa lumière je ne craignais pas de marcher dans les ténèbres.
4 Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;
Alors je foulais de mes pieds la voie; alors Dieu veillait sur ma maison.
5 Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;
Alors je m'asseyais à l'ombre de mes arbres, et mes enfants étaient autour de moi.
6 Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
Alors mes sentiers ruisselaient de beurre et mes collines de lait.
7 Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.
Alors j'entrais dès l'aurore en la ville, et un siège m'était réservé sur les places.
8 Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.
Les jeunes gens à mon aspect se voilaient; et les anciens restaient debout.
9 Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.
Les forts cessaient de parler; ils se mettaient un doigt sur la bouche.
10 Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.
Attentifs à mes discours, ils me déclaraient heureux, après quoi leur langue était collée à leur gosier.
11 Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,
L'oreille m'avait ouï et l'on me proclamait heureux; l'œil m'avait vu et l'on s'inclinait.
12 Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.
Car j'avais délivré le pauvre des mains du riche; j'avais protégé l'orphelin qui manquait d'appui.
13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.
La bénédiction de l'abandonné s'adressait à moi; la bouche de la veuve aussi me bénissait.
14 W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.
Je m'étais revêtu de justice; je m'étais enveloppé d'équité comme d'un manteau double.
15 Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.
J'étais l'œil de l'aveugle et le pied du boiteux.
16 Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.
J'étais le père des faibles; j'étudiais des causes que je ne connaissais pas.
17 I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.
Aussi j'ai brisé les mâchoires de l'injuste; j'ai arraché de ses dents la proie qu'il avait saisie.
18 Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.
Et j'ai dit: Mon âge se prolongera comme celui du palmier; ma vie sera de longue durée.
19 Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.
La racine se montrera hors de l'eau, et la rosée passera la nuit dans ma moisson.
20 Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.
Ma gloire est pour moi chose vaine, et elle marche mon arc à la main.
21 Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.
A peine m'avait-on entendu que l'on s'attachait à moi; on gardait le silence en recueillant mes conseils.
22 Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.
Nul n'ajoutait à mes discours, et les hommes étaient pleins de joie que je leur avais parlé.
23 Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.
Comme la terre altérée reçoit la pluie, de même ils recevaient mes paroles.
24 Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.
Lorsque je riais avec eux, ils n'y pouvaient croire, et l'éclat de mon visage n'en était pas amoindri.
25 Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.
Je leur avais indiqué la voie, ils m'avaient institué leur chef, et ma demeure semblait celle d'un roi entouré de gardes ou d'un consolateur des affligés.
