Hioba 29

1 Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Og Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:

2 Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Ak, havde jeg det som tilforn, som dengang Gud tog sig af mig,

3 Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

da hans Lampe lyste over mit Hoved, og jeg ved hans Lys vandt frem i Mørke,

4 Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

som i mine modne Aar, da Guds Fortrolighed var over mit Telt,

5 Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

da den Almægtige end var hos mig og mine Drenge var om mig,

6 Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

da mine Fødder vaded i Fløde, og Olie strømmede, hvor jeg stod,

7 Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

da jeg gik ud til Byens Port og rejste mit Sæde paa Torvet.

8 Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

Naar Ungdommen saa mig, gemte den sig, Oldinge rejste sig op og stod,

9 Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

Høvdinger standsed i Talen og lagde Haand paa Mund,

10 Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Stormænds Røst forstummed, deres Tunge klæbed til Ganen;

11 Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Øret hørte og priste mig lykkelig, Øjet saa og tilkendte mig Ære.

12 Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Thi jeg redded den arme, der skreg om Hjælp, den faderløse, der savned en Hjælper;

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

den, det gik skævt, velsignede mig, jeg frydede Enkens Hjerte;

14 W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

jeg klædte mig i Retfærd, og den i mig, i Ret som Kappe og Hovedbind.

15 Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Jeg var den blindes Øje, jeg var den lammes Fod;

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

jeg var de fattiges Fader, udreded den mig ukendtes Sag;

17 I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

den lovløses Tænder brød jeg, rev Byttet ud af hans Gab.

18 Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Saa tænkte jeg da: »Jeg skal dø i min Rede, leve saa længe som Føniksfuglen;

19 Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

min Rod kan Vand komme til, Duggen har Nattely i mine Grene;

20 Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

min Ære er altid ny, min Bue er altid ung i min Haand!«

21 Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

Mig hørte de paa og bied, var tavse, mens jeg gav Raad;

22 Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

ingen tog Ordet, naar jeg havde talt, mine Ord faldt kvægende paa dem;

23 Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

de bied paa mig som paa Regn, spærred Munden op efter Vaarregn.

24 Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Mistrøstige smilte jeg til, mit Aasyns Lys fik de ej til at svinde.

25 Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

Vejen valgte jeg for dem og sad som Høvding, troned som Konge blandt Hærmænd, som den, der gav sørgende Trøst.