Hioba 29

1 Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Og Job blev ved at fremføre sit Billedsprog og sagde:

2 Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Gid jeg var som i de forrige Maaneder, som i de Dage, da Gud bevarede mig,

3 Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

da hans Lampe lyste over mit Hoved, da jeg gik igennem Mørket ved hans Lys;

4 Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

som det var med mig i min Høsts Dage, der Guds Fortrolighed var over mit Telt;

5 Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

da den Almægtige endnu var med mig, da mine Drenge vare omkring mig;

6 Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

da mine Trin badede sig i Mælk, og Klippen hos mig udgød Oliebække;

7 Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

da jeg gik ud til Porten op til Staden, da jeg lod berede mit Sæde paa Torvet.

8 Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

De unge saa mig og trak sig tilbage, og de gamle stode op og bleve staaende.

9 Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

De Øverste holdt op at tale, og de lagde Haanden paa deres Mund.

10 Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Fyrsternes Røst forstummede, og deres Tunge hang ved deres Gane.

11 Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Thi det Øre, som hørte, priste mig salig, og det Øje, som saa mig, gav mig Vidnesbyrd.

12 Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Thi jeg reddede den fattige, som skreg, og den faderløse, som ingen Hjælper havde.

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Dens Velsignelse, som ellers maatte omkommet, kom over mig, og jeg frydede Enkens Hjerte.

14 W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Jeg iførte mig Retfærdighed, og den klædte sig i mig; min Dom var mig som en Kappe og et Hovedsmykke.

15 Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Jeg var den blindes Øje, og jeg var den lammes Fod.

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

Jeg var de fattiges Fader, og den mig ubekendtes Retssag undersøgte jeg.

17 I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Og jeg sønderbrød den uretfærdiges Kindtænder, og jeg gjorde, at han maatte slippe Rovet af sine Tænder.

18 Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Og jeg sagde: I min Rede vil jeg opgive Aanden og have Dage mangfoldige som Sand.

19 Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Min Rod skal aabne sig for Vandet, og Duggen skal blive om Natten paa mine Grene.

20 Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Min Herlighed skal blive ny hos mig, og min Bue skal forynges i min Haand.

21 Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

De hørte paa mig og ventede, og de tav til mit Raad.

22 Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Havde jeg talt, toge de ikke igen til Orde, og min Tale faldt som Draaber over dem;

23 Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

de ventede paa mig som paa en Regn, og de aabnede Munden vidt som efter den sildige Regn.

24 Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Jeg smilte til dem, der vare mistrøstige; og de bragte ikke mit Ansigts Lys til at svinde.

25 Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

Jeg udvalgte deres Vej og sad øverst, og jeg boede som en Konge iblandt Hærskaren, som den, der trøster de sørgende.