Hioba 29

1 Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Job nastavi svoju besjedu i reče:

2 Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

“O, da mi je prošle proživjet' mjesece, dane one kad je Bog nada mnom bdio,

3 Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

kad mi je nad glavom njegov sjao žižak a kroz mrak me svjetlo njegovo vodilo,

4 Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

kao u dane mojih zrelih jeseni kad s mojim stanom Bog prijateljevaše,

5 Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

kada uz mene još bijaše Svesilni i moji me okruživahu dječaci,

6 Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

kada mi se noge u mlijeku kupahu, a potokom ulja ključaše mi kamen!

7 Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Kada sam na vrata gradska izlazio i svoju stolicu postavljao na trg,

8 Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

vidjevši me, sklanjali bi se mladići, starci bi ustavši stojeći ostali.

9 Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

Razgovor bi prekidali uglednici i usta bi svoja rukom zatvarali.

10 Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Glavarima glas bi sasvim utihnuo, za nepce bi im se zalijepio jezik.

11 Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Tko god me slušao, blaženim me zvao, hvalilo me oko kad bi me vidjelo.

12 Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Jer, izbavljah bijednog kada je kukao i sirotu ostavljenu bez pomoći.

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Na meni bješe blagoslov izgubljenih, srcu udovice ja veselje vraćah.

14 W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Pravdom se ja kao haljinom odjenuh, nepristranost bje mi plaštem i povezom.

15 Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Bjeh oči slijepcu i bjeh noge bogalju,

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

otac ubogima, zastupnik strancima.

17 I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Kršio sam zube čovjeku opaku, plijen sam čupao iz njegovih čeljusti.

18 Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Govorah: 'U svom ću izdahnuti gnijezdu, k'o palma, bezbrojne proživjevši dane.'

19 Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Korijenje se moje sve do vode pruža, na granama mojim odmara se rosa.

20 Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Pomlađivat će se svagda slava moja i luk će mi se obnavljati u ruci.'

21 Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

Slušali su željno što ću im kazati i šutjeli da od mene savjet čuju.

22 Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Na riječi mi ne bi ništa dometali i besjede su mi daždile po njima.

23 Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Za mnom žudjeli su oni k'o za kišom, otvarali usta k'o za pljuskom ljetnim.

24 Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Osmijeh moj bijaše njima ohrabrenje; pazili su na vedrinu moga lica.

25 Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

Njima ja sam izabirao putove, kao poglavar ja sam ih predvodio, kao kralj među svojim kad je četama kao onaj koji tješi ojađene.