Hioba 28
1 Mać w prawdzie srebro początki żył swoich, a złoto miejsce, kędy bywa pławione.
Habet argentum, venarum suarum principia: et auro locus est, in quo conflatur.
2 Żelazo z ziemi biorą, a z kamienia zlewają miedź.
Ferrum de terra tollitur: et lapis solutus calore, in aes vertitur.
3 Celu ciemnościom ułożonego i końca wszystkich rzeczy on dochodzi, i kamieni, które w ciemności i cieniu śmierci leżą.
Tempus posuit tenebris, et universorum finem ipse considerat, lapidem quoque caliginis, et umbram mortis.
4 Wyleje rzeka z miejsca swojego, tak, iż jej nikt przebyć nie może, bywa jednak zahamowana przemysłem nędznego człowieka, i odchodzi.
Dividit torrens a populo peregrinante, eos, quos oblitus est pes egentis hominis, et invios.
5 Z ziemi wychodzi chleb, chociaż pod nią coś różnego, podobnego ogniowi.
Terra, de qua oriebatur panis in loco suo, igni subversa est.
6 W niektórych miejscach jest kamień Safir, i piasek złoty;
Locus sapphiri lapides eius, et glebae illius aurum.
7 A tej ścieszki ani ptak nie wie, ani jej widzało oko sępie.
Semitam ignoravit avis, nec intuitus est eam oculus vulturis.
8 Nie depczą po niej zwierzęta srogie, ani lew przeszedł przez nię.
Non calcaverunt eam filii institorum, nec pertransivit per eam leaena.
9 Na krzemień ściągnął rękę swoję, wywrócił góry z korzenia;
Ad silicem extendit manum suam, subvertit a radicibus montes.
10 Z skał wywodzi strumienie, a każdą rzecz kosztowną widzi oko jego.
In petris rivos excidit, et omne pretiosum vidit oculus eius.
11 Wylewać się rzekom nie dopuszcza, a rzeczy skryte wywodzi na jaśnię.
Profunda quoque fluviorum scrutatus est, et abscondita in lucem produxit.
12 Ale mądrość gdzież może być znaleziona? a kędy jest miejsce roztropności?
Sapientia vero ubi invenitur? et quis est locus intelligentiae?
13 Nie wie człowiek śmiertelny ceny jej, ani bywa znaleziona w ziemi żyjących.
Nescit homo pretium eius, nec invenitur in terra suaviter viventium.
14 Przepaść mówi: Niemasz jej we mnie; i morze też powiada: Niemasz jej u mnie.
Abyssus dicit: Non est in me: et mare loquitur: Non est mecum.
15 Nie dawają szczerego złota za nię; ani odważają srebra, za odmianę jej.
Non dabitur aurum obrizum pro ea, nec appendetur argentum in commutatione eius.
16 Nie może być oszacowana za złoto Ofir, ani za Onychyn drogi, ani za Safir.
Non conferetur tinctis Indiae coloribus, nec lapidi sardonycho pretiosissimo, vel sapphiro.
17 Nie porówna z nią złoto, ani kryształ, ani odmiana jej może być za klejnot złota szczerego.
Non adaequabitur ei aurum vel vitrum, nec commutabuntur pro ea vasa auri:
18 Koralów i pereł nie wspomina, bo nabycie mądrości kosztowniejsze jest nad perły.
Excelsa et eminentia non memorabuntur comparatione eius: trahitur autem sapientia de occultis.
19 Nie zrówna z nią i szmaragd z ziemi etyjopskiej; ani za złoto najczystsze szacowana być może.
Non adaequabitur ei topazius de Aethiopia, nec tincturae mundissimae componetur.
20 Skądże tedy mądrość pochodzi? albo gdzie jest miejsce rozumu?
Unde ergo sapientia venit? et quis est locus intelligentiae?
21 Gdyż zakryta jest od oczu wszystkich żyjących, i przed ptastwem niebieskim zatajona jest.
Abscondita est ab oculis omnium viventium, volucres quoque caeli latet.
22 Zginienie i śmierć rzekły: Uszyma swemi słyszałyśmy sławę jej.
Perditio et mors dixerunt: Auribus nostris audivimus famam eius.
23 Bóg sam rozumie drogę jej, a on wie miejsce jej.
Deus intelligit viam eius, et ipse novit locum illius.
24 Bo on na kończyny ziemi patrzy, a wszystko, co jest pod niebem, widzi.
Ipse enim fines mundi intuetur: et omnia, quae sub caelo sunt, respicit.
25 Wiatrom uczynił wagę, a wody odważył pod miarą.
Qui fecit ventis pondus, et aquas appendit in mensura.
26 On też prawo dżdżom postanowił, a drogę błyskawicom gromów.
Quando ponebat pluviis legem, et viam procellis sonantibus:
27 W ten czas ją widział, i głosił ją: zgotował ją, i doszedł jej.
Tunc vidit illam, et enarravit, et praeparavit, et investigavit.
28 Ale człowiekowi rzekł: Oto bojaźń Pańska jest mądrością, a warować się złego, jest rozumem.
Et dixit homini: Ecce timor Domini, ipsa est sapientia: et recedere a malo, intelligentia.
