Hioba 27
1 Potem dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
Jób pedig folytatá az ő beszédét, monda:
2 Jako żyje Bóg, który odrzucił sąd mój, a Wszechmocny, który gorzkości nabawił duszy mojej:
Él az Isten, a ki az én igazamat elfordította, és a Mindenható, a ki keserűséggel illette az én lelkemet,
3 Że póki staje tchu we mnie, i ducha Bożego w nozdrzach moich,
Hogy mindaddig, a míg az én lelkem én bennem van, és az Istennek lehellete van az én orromban;
4 Nie będą mówiły wargi moje nieprawości, a język mój nie będzie powiadał zdrady.
Az én ajakim nem szólnak álnokságot, és az én nyelvem nem mond csalárdságot!
5 Nie daj Boże, żebym was miał usprawiedliwiać; póki dech we mnie, nie odstąpię od niewinności mojej.
Távol legyen tőlem, hogy igazat adjak néktek! A míg lelkemet ki nem lehelem, ártatlanságomból magamat ki nem tagadom.
6 Sprawiedliwości mojej trzymać się będę, a nie puszczę się jej; nie zawstydzi mię serce moje, pókim żyw.
Igazságomhoz ragaszkodom, róla le nem mondok; napjaim miatt nem korhol az én szívem.
7 Nieprzyjaciel mój będzie jako niezbożnik, a który powstaje przeciwko mnie, jako złośnik.
Ellenségem lesz olyan, mint a gonosz, és a ki ellenem támad, mint az álnok.
8 Co bowiem za nadzieja jest obłudnika, który się w łakomstwie kocha, gdy Bóg wydrze duszę jego.
Mert micsoda reménysége lehet a képmutatónak, hogy telhetetlenkedett, ha az Isten mégis elragadja az ő lelkét?
9 Izali Bóg usłyszy wołanie jego, gdy nań ucisk przyjdzie?
Meghallja-é kiáltását az Isten, ha eljő a nyomorúság reá?
10 Izaż się w Wszechmocnym rozkocha? a będzie wzywał Boga na każdy czas?
Vajjon gyönyörködhetik-é a Mindenhatóban; segítségül hívhatja-é mindenkor az Istent?
11 Uczę was, będąc w ręce Bożej, a jako idę z Wszechmocnym, nie taję.
Megtanítlak benneteket Isten dolgaira; a mik a Mindenhatónál vannak, nem titkolom el.
12 Oto wy to wszyscy widzicie; przeczże wżdy próżność mówicie?
Ímé, ti is mindnyájan látjátok: miért van hát, hogy hiábavalósággal hivalkodtok?!
13 Tenci jest dział człowieka bezbożnego u Boga, a toć dziedzictwo okrutnicy od Wszechmocnego wezmą.
Ez a gonosz embernek osztályrésze Istentől, és a kegyetlenek öröksége a Mindenhatótól, a melyet elvesznek:
14 Jeźli się rozmnożą synowie jego, pójdą pod miecz: a potomstwo jego nie nasyci się chleba.
Ha megsokasulnak is az ő fiai, a kardnak sokasulnak meg, és az ő magzatai nem lakhatnak jól kenyérrel sem.
15 Którzy po nim zostaną w śmierci pogrzebieni będą, a wdowy jego nie będą go płakały;
Az ő maradékai dögvész miatt temettetnek el, és az ő özvegyeik meg sem siratják.
16 Choćby srebra nazgromadzał jako prochu, a nasprawiał szat jako błota:
Ha mint a port, úgy halmozná is össze az ezüstöt, és úgy szerezné is össze ruháit, mint a sarat:
17 Tedy nasprawiać ich on, ale sprawiedliwy oblekać je będzie, a srebro ono niewinny dzielić będzie.
Összeszerezheti ugyan, de az igaz ruházza magára, az ezüstön pedig az ártatlan osztozik.
18 Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi.
Házát pók módjára építette föl, és olyanná, mint a csősz-csinálta kunyhó.
19 Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz.
Gazdagon fekszik le, mert nincsen kifosztva; felnyitja szemeit és semmije sincsen.
20 Zachwycą go strachy jako wody, w nocy go porwie wicher.
Meglepi őt, mint az árvíz, a félelem, éjjel ragadja el a zivatar.
21 Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego.
Felkapja őt a keleti szél és elviszi, elragadja őt helyéről.
22 Toć Bóg nań dopuści, a nie przepuści mu, choć przed ręką jego prędko uciekać będzie.
Nyilakat szór reá és nem kiméli; futva kell futnia keze elől.
23 Klaśnie każdy nad nim rękoma swemi, i wysyka go z miejsca swego.
Csapkodják felette kezeiket, és kisüvöltik őt az ő lakhelyéből.
