Hioba 23

1 A odpowiadając Ijob rzekł:

Y respondió Job, y dijo:

2 Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?

Hoy también hablaré con amargura; que es más grave mi llaga que mi gemido.

3 Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

¡Quién me diera el saber dónde hallar a Dios! Yo iría hasta su silla.

4 Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

Ordenaría juicio delante de él, y llenaría mi boca de argumentos.

5 Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

Yo sabría lo que él me respondería, y entendería lo que me dijese.

6 Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.

¿Por ventura pleitearía conmigo con grandeza de fuerza? No; antes él la pondría en mí.

7 Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

Allí el recto disputaría con él; y escaparía para siempre del que me condena.

8 Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.

He aquí yo iré al oriente, y no lo hallaré; y al occidente, y no lo percibiré.

9 Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,

Si al norte él obrare, yo no lo veré; al mediodía se esconderá, y no lo veré.

10 Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

Mas él conoció mi camino; me probó, y salí como oro.

11 Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.

Mis pies tomaron su rastro; guardé su camino, y no me aparté.

12 Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

Del mandamiento de sus labios nunca me separé; guardé las palabras de su boca más que mi comida.

13 Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:

Pero si él se determina en una cosa, ¿quién lo apartará? Su alma deseó, e hizo.

14 Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.

Por tanto él acabará lo que me es necesario; y muchas cosas como éstas hay en él.

15 Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.

Por lo cual yo me espantaré delante de su rostro; consideraré, y lo temeré.

16 Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.

Dios ha enternecido mi corazón, y el Omnipotente me ha espantado.

17 Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.

¿Por qué no fui yo cortado delante de las tinieblas, y cubrió con oscuridad mi rostro?