Hioba 23

1 A odpowiadając Ijob rzekł:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?

Również dziś moja skarga jest gorzka, [choć] moje nieszczęście jest cięższe niż moje jęki.

3 Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

O gdybym wiedział, gdzie mógłbym go znaleźć, udałbym się aż do jego tronu.

4 Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

Przedstawiłbym mu [swoją] sprawę, a moje usta napełniłbym dowodami;

5 Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

Poznałbym słowa jego odpowiedzi i zrozumiałbym, co chce mi powiedzieć.

6 Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.

Czy w swojej wielkiej mocy będzie się spierał ze mną? Nie, raczej sam doda mi [siły].

7 Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

Tam człowiek prawy rozprawiałby z nim, a ja na zawsze byłbym wolny od mojego sędziego.

8 Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.

[Ale] oto idę prosto, a jego nie ma; cofam się, a nie dostrzegam go.

9 Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,

[Idę] w lewo, gdzie on działa, a nie oglądam go; idę na prawo, a nie widzę go.

10 Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

Gdyż on zna drogę, którą kroczę; kiedy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto.

11 Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.

Moja noga trzymała się jego śladu, przestrzegałem jego drogi i nie zbaczałem [z niej].

12 Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

Od przykazania jego ust nie odchodziłem; ceniłem słowa jego ust bardziej niż mój własny [pokarm].

13 Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:

Lecz on jest [niezmienny], któż go odwróci? Czego bowiem jego dusza zapragnie, to uczyni;

14 Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.

Bo on wykona, co postanowił o mnie; u niego jest wiele takich [przykładów].

15 Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.

Dlatego drżę przed jego obliczem; gdy to rozważam, lękam się go.

16 Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.

Bóg osłabił moje serce, Wszechmocny mnie zatrwożył.

17 Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.

O mało bowiem nie zginąłem od ciemności, [nie] zakrył mroku przed moim obliczem.