Hioba 23

1 A odpowiadając Ijob rzekł:

Hoe ty natoi’ Iobe:

2 Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?

Mafaitse ty toreoko henaneo, taña-miletraletra ty amy hatreontreoko.

3 Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

Ehe te napotako ty hahatreavako Aze, hiheovako mb’am-piambesa’e mb’eo.

4 Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

Halahako aolo’e eo ty amako, vaho hatsafeko veroke ty vavako.

5 Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

Ho azoko ty entañe havale’e ahy, vaho ho rendreko ty hitsara’e.

6 Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.

Hatreatré’e ami’ty hara’elahin-kaozara’e hao? Aiy, f’ie ho haoñe’e.

7 Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

Mete hilahatse ama’e ty vañoñe, hamotsorañe ahy nainai’e amy Mpizakakoy.

8 Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.

Hehe te mionjon-draho, f’ie tsy eo, midisa-voly, fa tsy isako,

9 Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,

ie mitoloñ’an-kavia, tsy treako, ie mitolike mb’àn-kavana, tsy rendreko.

10 Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

Fe arofoana’e ty lala fombàko, ie fa nitsoeha’e le hiboake hoe volamena.

11 Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.

Nahafitinoñe i lia’ey ty tomboko, nifaharako i lala’ey vaho tsy nitsile.

12 Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

Tsy nisitahako o nafèm-pivimbi’eo; nahajako o tsaram-palie’eo mandikoatse ty anjara rimako.

13 Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:

F’ie tsy roe tsy telo, ia ty hampitolik’ aze? anoe’e iaby ze satrin’arofo’e.

14 Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.

Ie ro mañeneke o atolots’ ahikoo: maro ty fanoe’e hoe Izay.

15 Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.

Aa le hirevendreven-draho añ’atrefa’e eo; izaho mitsakore, le añeveñako.

16 Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.

Ampianifan’ Añahare ty troko, ampangebahebae’ i El-Sadai,

17 Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.

Toe tsy naitoañ’ añatrefa’ i ieñey iraho, naho nisaroña’e an-tareheko i fimoromoroñañey.