Hioba 23
1 A odpowiadając Ijob rzekł:
Respondens autem Job, ait:
2 Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?
Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.
3 Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.
Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus?
4 Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.
Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus:
5 Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.
ut sciam verba quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.
6 Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.
Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.
7 Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.
Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam judicium meum.
8 Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.
Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intelligam eum.
9 Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,
Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
10 Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.
Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.
11 Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.
Vestigia ejus secutus est pes meus: viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.
12 Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.
A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus.
13 Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:
Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus: et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit.
14 Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.
Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.
15 Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.
Et idcirco a facie ejus turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.
16 Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.
Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.
17 Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.
Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.
