Hioba 23

1 A odpowiadając Ijob rzekł:

Respondens autem Job, ait:

2 Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?

[Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.

3 Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus?

4 Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus:

5 Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

ut sciam verba quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.

6 Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.

Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.

7 Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam judicium meum.

8 Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.

Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intelligam eum.

9 Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,

Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.

10 Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.

11 Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.

Vestigia ejus secutus est pes meus: viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.

12 Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus.

13 Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:

Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus: et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit.

14 Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.

Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.

15 Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.

Et idcirco a facie ejus turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.

16 Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.

Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.

17 Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.

Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.]