Hioba 22

1 A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:

Na Temanni Elifas buae se,

2 Izali Bogu człowiek może być pożytecznym? raczej pożyteczny jest sam sobie, mądrze się sprawując.

“Onyankopɔn benya onipa so mfaso ana? Mpo onyansafo so bɛba no mfaso ana?

3 Izali się kocha Wszechmogący w tem, że się ty usprawiedliwiasz? albo co za zysk ma, gdy doskonałe pokazujesz drogi twoje?

Sɛ woyɛ ɔtreneeni a, anigye bɛn na Otumfo no benya? Sɛ wʼakwan ho nni asɛm a, mfaso bɛn na obenya?

4 Aza cię będzie karał bojąc się ciebie? albo z tobą pójdzie do sądu?

“Wo kronkronyɛ nti na ɔka wʼanim na ɔbɔ wo kwaadu ana?

5 Azaż złość twoja nie jest wielka, i niemasz końca nieprawościom twoim?

Ɛnyɛ wʼamumɔyɛ na ɛso? Ɛnyɛ wo bɔne na ɛdɔɔso dodo?

6 Albowiemeś pobierał zastaw od braci twoich bez przyczyny, a z szat odzierałeś nagich.

Wopɛɛ bammɔ fii wo nuanom nkyɛn a emfi hwee so; wopaa nnipa ho ntama ma wɔdaa adagyaw.

7 Wodyś spracowanemu nie podał, a głodnemu odmówiłeś chleba.

Woamma abrɛfo nsu annom na wode aduan kamee nea ɔkɔm de no,

8 Ale człowiekowi możnemu dałeś ziemię, a ten, który był w powadze, mieszkał w niej.

nanso na woyɛ obi a ɔwɔ tumi, wɔ nsase, onuonyamfo a ɔte so.

9 Wdowy puszczałeś próżne, a sierót ramiona potarłeś.

Wopam akunafo ma wɔkɔɔ nsapan na womaa ayisaa nso ahoɔden sae.

10 A przetoż ogarnęły cię sidła, a trwoży cię strach nagły.

Ɛno nti na mfiri atwa wo ho ahyia, na amanehunu a ɛba ntɛm so bɔ wo hu yi,

11 Albo cię ogarnęły ciemności, iż nie widzisz? a wielkości wód okryły cię.

ɛno nti na sum kabii aduru a wunhu ade, na asorɔkye akata wo so yi.

12 Mówisz: Izali Bóg nie jest na wysokości niebios? Spojrzyj proszę na wierzch gwiazd, jako są wysokie.

“So Onyankopɔn nni ɔsoro akyirikyiri ana? Hwɛ sɛnea ɔsoro akyirikyiri nsoromma korɔn!

13 Przetoż mówisz: A cóż wie Bóg? izaż przez chmury sądzić będzie?

Nanso woka se, ‘Dɛn na Onyankopɔn nim? Sum yi mu na obu atɛn ana?

14 Obłoki są skrytością jego, iż nie widzi, a po okręgu niebieskim przechadza się.

Omununkum kabii akata nʼanim nti onhu yɛn bere a ɔnenam ɔsoro kontonkurowi mu.’

15 Izaż ścieszki wieku przeszłego nie baczysz, którą deptali ludzie złośliwi?

So wobɛkɔ so afa ɔkwan dedaw a abɔnefo anantew so no so ana?

16 Którzy są wykorzenieni przed czasem, a powodzią zalały się grunty ich.

Wɔpraa wɔn kɔe ansa na wɔn bere reso, na nsuyiri hohoroo wɔn fapem.

17 Którzy mawiali Bogu: Odejdź od nas; cóżby im uczynił Wszechmogący?

Na wɔka kyerɛɛ Onyankopɔn se, ‘Gyaa yɛn! Dɛn na Otumfo betumi ayɛ yɛn?’

18 Gdyż on był napełnił dobrem domy ich; (ale rada niepobożnych daleka jest odemnie.)

Nanso ɛyɛ ɔno na ɔde nnepa hyɛɛ wɔn afi mu, nti metwe me ho fi amumɔyɛfo afotu ho.

19 Co widząc sprawiedliwi, weselili się, a niewinny naśmiewał się z nich.

Atreneefo hu wɔn asehwe ma wɔn ani gye; na wɔn a wɔn ho nni asɛm serew wɔn ka se,

20 Zwłaszcza, iż nie była wycięta majętność nasza, lecz ostatki ich ogień pożarł.

‘Wɔasɛe yɛn atamfo, na ogya ahyew wɔn agyapade.’

21 Przyuczaj się, proszę, z nim przestawać, a uczyń sobie z nim pokój: boć się tak będzie szczęściło.

“Fa wo ho ma Onyankopɔn na nya asomdwoe wɔ ne mu; saa ɔkwan yi so na yiyedi bɛfa ayɛ wo kyɛfa.

22 Przyjmij, proszę, z ust jego zakon, a złóż wyroki jego w sercu twojem.

Tie akwankyerɛ a efi nʼanom, na fa ne nsɛm sie wo koma mu.

23 Jeźli się nawrócisz do Wszechmocnego, zbudowany będziesz, a oddalisz nieprawość od przybytku twego:

Sɛ wosan kɔ Otumfo no nkyɛn a obegye wo ato mu bio: sɛ wuyi amumɔyɛsɛm fi wo ntamadan mu

24 Tedy nakładziesz po ziemi wybornego złota; a złota z Ofir, jako kamienia z potoku.

na wotow wo sika mpɔw gu mfutuma mu ne Ofir sikakɔkɔɔ gu abotan a ɛwɔ abon mu no so a,

25 I będzie Wszechmocny wybornem złotem twojem, i srebrem, i siłą twoją.

ɛno de Otumfo bɛyɛ wo sikakɔkɔɔ ɔbɛyɛ dwetɛ ankasa ama wo.

26 Tedy się w Wszechmocnym rozkochasz, a podniesiesz ku Bogu oblicze twoje.

Afei nokware wubenya anigye wɔ Otumfo mu na wobɛpagyaw wʼani akyerɛ Onyankopɔn.

27 Będziesz mu się modlił, a wysłucha cię, i śluby twoje oddasz mu.

Wobɛbɔ no mpae, na obetie wo, na wubedi wo bɔhyɛ so.

28 Bo cokolwiek postanowisz, będzieć się darzyło, a na drogach twoich rozjaśni się światłość.

Nea woyɛ wʼadwene sɛ wobɛyɛ no bɛba mu, na hann bɛtɔ wʼakwan so.

29 Gdy inni zniżeni będą, ty rzeczesz: Jam jest wywyższon; bo tego, co jest uniżonych oczów, Bóg zbawia.

Sɛ nnipa hwe ase na woka se, ‘Ma wɔn so!’ a, obegye wɔn a wɔahwe ase no nkwa.

30 Wybawi i tego, który nie jest niewinny, i wybawion będzie w czystości rąk twoich.

Obegye abɔnefo mpo, ɔnam wo nsa a ɛho nni fi so begye wɔn.”