Hioba 22
1 A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:
Le hoe ty natoi’ i Elifaze nte-Temane:
2 Izali Bogu człowiek może być pożytecznym? raczej pożyteczny jest sam sobie, mądrze się sprawując.
Mahasoa an’Andrianañahare hao t’indaty? mahafitoloñ’aze hao t’ie bey moko?
3 Izali się kocha Wszechmogący w tem, że się ty usprawiedliwiasz? albo co za zysk ma, gdy doskonałe pokazujesz drogi twoje?
Mahafale i El-Sadai hao t’ie vantañe? aman-tambe’e hao te fonire’o tsy aman-kila o sata’oo?
4 Aza cię będzie karał bojąc się ciebie? albo z tobą pójdzie do sądu?
Ty fañeveña’o ama’e hao ty añendaha’e azo hizaka’e?
5 Azaż złość twoja nie jest wielka, i niemasz końca nieprawościom twoim?
Tsy mitoabotse hao o tahi’oo? Tsi-vatse o hakeo’oo!
6 Albowiemeś pobierał zastaw od braci twoich bez przyczyny, a z szat odzierałeś nagich.
Nangala’o tsoake ami’ty tsy vente’e i rahalahi’oy, vaho hinoli’o hiboridañe.
7 Wodyś spracowanemu nie podał, a głodnemu odmówiłeś chleba.
Tsy nanjotsoa’o rano ty taliñiereñe hinoma’e, vaho nitana’o amy salikoeñey ty mahakama.
8 Ale człowiekowi możnemu dałeś ziemię, a ten, który był w powadze, mieszkał w niej.
Tompo’ ty tane toy ty fanalolahy; vaho mpioneñe ao ty aman-kasy.
9 Wdowy puszczałeś próżne, a sierót ramiona potarłeś.
Nampolie’o hara’e o vantotseo, vaho navitso’o ty taña’ o bode-raeo.
10 A przetoż ogarnęły cię sidła, a trwoży cię strach nagły.
Toly t’ie arikoboñem-pandrike, naho itsoborean-ka’endrahañe;
11 Albo cię ogarnęły ciemności, iż nie widzisz? a wielkości wód okryły cię.
an-kamoromoroñañe tsy hahaisaha’o, vaho mandipots’azo ty rano bey.
12 Mówisz: Izali Bóg nie jest na wysokości niebios? Spojrzyj proszę na wierzch gwiazd, jako są wysokie.
Tsy andindin-dikerañe ao hao t’i Andrianañahare? Isaho ka ty haabo’ o vasiañeo, t’ie an-tiotiots’ eñe.
13 Przetoż mówisz: A cóż wie Bóg? izaż przez chmury sądzić będzie?
Hoe irehe: Ino ty arofoanan’ Añahare? hahafiranga o ieñe milodolodoo hao ty fizakà’e?
14 Obłoki są skrytością jego, iż nie widzi, a po okręgu niebieskim przechadza się.
Mañibok’ aze o rahoñe mikopokeo tsy hahavazohoa’e, vaho an-kivoho’ i likerañey ty fidraidraita’e.
15 Izaż ścieszki wieku przeszłego nie baczysz, którą deptali ludzie złośliwi?
Horihe’o hao i lalañe haehae nilià’ ondaty tsereheñeoy?
16 Którzy są wykorzenieni przed czasem, a powodzią zalały się grunty ich.
O sinintoñe aolo’ ty andro’eo; ie sinaon-drano-vohitse o faha’eo,
17 Którzy mawiali Bogu: Odejdź od nas; cóżby im uczynił Wszechmogący?
ie nanao ty hoe aman’ Añahare: Ihankaño zahay; naho, Ino ty mete hanoa’ i El-Sadai?
18 Gdyż on był napełnił dobrem domy ich; (ale rada niepobożnych daleka jest odemnie.)
Mbe natsafe’e hasoa avao ty anjomba’e. Fe lavits’ ahy ty famerea’ o tsivokatseo.
19 Co widząc sprawiedliwi, weselili się, a niewinny naśmiewał się z nich.
Oni’ o vañoñeo Izay, le fale, iankahafa’ o malioo añ’ inje,
20 Zwłaszcza, iż nie była wycięta majętność nasza, lecz ostatki ich ogień pożarł.
[ami’ty hoe]: Toe naitoeñe o malaiñe anaio, niforototoe’ ty afo o vara’ iareoo.
21 Przyuczaj się, proszę, z nim przestawać, a uczyń sobie z nim pokój: boć się tak będzie szczęściło.
Aa le mifampilongoa ama’e, hanintsiña’o, hitotsaha’ ty soa.
22 Przyjmij, proszę, z ust jego zakon, a złóż wyroki jego w sercu twojem.
Ehe, rambeso am-palie’e ty Hake, vaho ahajao añ’arofo’o ao o tsara’eo.
23 Jeźli się nawrócisz do Wszechmocnego, zbudowany będziesz, a oddalisz nieprawość od przybytku twego:
Mimpolia amy El-Sadai le ho vaoen-drehe, ampisitaho lavitse i kiboho’oy ty tsy to.
24 Tedy nakładziesz po ziemi wybornego złota; a złota z Ofir, jako kamienia z potoku.
Ahajao an-debok’ ao ty vara, ty volamena’ i Ofire amo vato an-torahañeo.
25 I będzie Wszechmocny wybornem złotem twojem, i srebrem, i siłą twoją.
Le i El-Sadai ty ho vara’o, ie ty volafoty ki’e ama’o,
26 Tedy się w Wszechmocnym rozkochasz, a podniesiesz ku Bogu oblicze twoje.
vaho hifalea’o t’i El-Sadai, le hampiandrae’o aman’ Añahare ty lahara’o.
27 Będziesz mu się modlił, a wysłucha cię, i śluby twoje oddasz mu.
Hihalaly ama’e irehe, le hijanjiña’e, ie havaha’o o nifantà’oo.
28 Bo cokolwiek postanowisz, będzieć się darzyło, a na drogach twoich rozjaśni się światłość.
Hisafiry irehe, le ho tafetetse vaho hireandreañe amo lala’oo ty hazavàñe.
29 Gdy inni zniżeni będą, ty rzeczesz: Jam jest wywyższon; bo tego, co jest uniżonych oczów, Bóg zbawia.
Naho eo ty areke, le hanoa’o ty hoe: tsiringèvotse! ty mirè-batañe ro haha.
30 Wybawi i tego, który nie jest niewinny, i wybawion będzie w czystości rąk twoich.
Havotso’e hao ty tsy malio tahiñe, hañaha azo ty faliom-pità’o.
