Hioba 22
1 A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:
A odpovídaje Elifaz Temanský, řekl:
2 Izali Bogu człowiek może być pożytecznym? raczej pożyteczny jest sam sobie, mądrze się sprawując.
Zdaliž Bohu silnému co prospěšný býti může člověk, když sobě nejmoudřeji počíná?
3 Izali się kocha Wszechmogący w tem, że się ty usprawiedliwiasz? albo co za zysk ma, gdy doskonałe pokazujesz drogi twoje?
Zdaliž se kochá Všemohoucí v tom, že ty se ospravedlňuješ? Aneb má-liž zisk, když bys dokonalé ukázal býti cesty své?
4 Aza cię będzie karał bojąc się ciebie? albo z tobą pójdzie do sądu?
Zdali, že by se tebe bál, tresce tě, mstě nad tebou?
5 Azaż złość twoja nie jest wielka, i niemasz końca nieprawościom twoim?
Zdali zlost tvá není mnohá? Anobrž není konce nepravostem tvým.
6 Albowiemeś pobierał zastaw od braci twoich bez przyczyny, a z szat odzierałeś nagich.
Nebo jsi brával základ od bratří svých bez příčiny, a roucha z nahých jsi svláčel.
7 Wodyś spracowanemu nie podał, a głodnemu odmówiłeś chleba.
Vody ustalému jsi nepodal, a hladovitému zbraňovals chleba.
8 Ale człowiekowi możnemu dałeś ziemię, a ten, który był w powadze, mieszkał w niej.
Ale muži boháči přál jsi země, tak aby ten, jehož osoba vzácná, v ní seděl.
9 Wdowy puszczałeś próżne, a sierót ramiona potarłeś.
Vdovy pak pouštěl jsi prázdné, ačkoli ramena sirotků potřína byla.
10 A przetoż ogarnęły cię sidła, a trwoży cię strach nagły.
A protož obkličuji tě osídla, a děsí tě strach nenadálý,
11 Albo cię ogarnęły ciemności, iż nie widzisz? a wielkości wód okryły cię.
Aneb tma, abys neviděl, anobrž rozvodnění přikrývá tě.
12 Mówisz: Izali Bóg nie jest na wysokości niebios? Spojrzyj proszę na wierzch gwiazd, jako są wysokie.
Říkáš: Zdaž Bůh není na výsosti nebeské? Ano shlédni vrch hvězd, jak jsou vysoké.
13 Przetoż mówisz: A cóż wie Bóg? izaż przez chmury sądzić będzie?
Protož pravíš: Jak by věděl Bůh silný? Skrze mrákotu-liž by soudil?
14 Obłoki są skrytością jego, iż nie widzi, a po okręgu niebieskim przechadza się.
Oblakové jsou skrýše jeho, tak že nevidí; nebo okršlek nebeský obchází.
15 Izaż ścieszki wieku przeszłego nie baczysz, którą deptali ludzie złośliwi?
Šetříš-liž stezky věku předešlého, kterouž kráčeli lidé marní?
16 Którzy są wykorzenieni przed czasem, a powodzią zalały się grunty ich.
Kteříž vypléněni jsou před časem, potok vylit jest na základ jejich.
17 Którzy mawiali Bogu: Odejdź od nas; cóżby im uczynił Wszechmogący?
Kteříž říkali Bohu silnému: Odejdi od nás. Což by tedy jim učiniti měl Všemohoucí?
18 Gdyż on był napełnił dobrem domy ich; (ale rada niepobożnych daleka jest odemnie.)
On zajisté domy jejich naplnil dobrými věcmi, (ale rada bezbožných vzdálena jest ode mne).
19 Co widząc sprawiedliwi, weselili się, a niewinny naśmiewał się z nich.
Což vidouce spravedliví, veselí se, a nevinný posmívá se jim,
20 Zwłaszcza, iż nie była wycięta majętność nasza, lecz ostatki ich ogień pożarł.
Zvlášť když není vypléněno jmění naše, ostatky pak jejich sežral oheň.
21 Przyuczaj się, proszę, z nim przestawać, a uczyń sobie z nim pokój: boć się tak będzie szczęściło.
Přivykejž medle s ním choditi, a pokojněji se míti, skrze to přijde tobě všecko dobré.
22 Przyjmij, proszę, z ust jego zakon, a złóż wyroki jego w sercu twojem.
Přijmi, prosím, z úst jeho zákon, a slož řeči jeho v srdci svém.
23 Jeźli się nawrócisz do Wszechmocnego, zbudowany będziesz, a oddalisz nieprawość od przybytku twego:
Navrátíš-li se k Všemohoucímu, vzdělán budeš, a vzdálíš-li nepravost od stanů svých,
24 Tedy nakładziesz po ziemi wybornego złota; a złota z Ofir, jako kamienia z potoku.
Tedy nakladeš na zemi zlata, a místo kamení potočního zlata z Ofir.
25 I będzie Wszechmocny wybornem złotem twojem, i srebrem, i siłą twoją.
Nebo bude Všemohoucí nejčistším zlatem tvým, a stříbrem i silou tvou.
26 Tedy się w Wszechmocnym rozkochasz, a podniesiesz ku Bogu oblicze twoje.
A tehdáž v Všemohoucím kochati se budeš, a pozdvihna k Bohu tváři své,
27 Będziesz mu się modlił, a wysłucha cię, i śluby twoje oddasz mu.
Pokorně modliti se budeš jemu, a vyslyší tě; pročež sliby své plniti budeš.
28 Bo cokolwiek postanowisz, będzieć się darzyło, a na drogach twoich rozjaśni się światłość.
Nebo cožkoli začneš, budeť se dařiti, anobrž na cestách tvých svítiti bude světlo.
29 Gdy inni zniżeni będą, ty rzeczesz: Jam jest wywyższon; bo tego, co jest uniżonych oczów, Bóg zbawia.
Když jiní sníženi budou, tedy díš: Jáť jsem povýšen. Nebo toho, kdož jest očí ponížených, Bůh spasena učiní.
30 Wybawi i tego, który nie jest niewinny, i wybawion będzie w czystości rąk twoich.
Vysvobodí i toho, kterýž není bez viny, vysvobodí, pravím, čistotou rukou tvých.
