Hioba 21
1 A odpowiadając Ijob rzekł:
Respondeu porém Job, e disse:
2 Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.
Ouvi atentamente as minhas razões; e isto vos sirva de consolações.
3 Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.
Sofrei-me, e eu falarei: e, havendo eu falado, zombai.
4 Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?
Porventura eu me queixo a algum homem? porém, ainda que assim fosse, porque se não angustiaria o meu espírito?
5 Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.
Olhai para mim, e pasmai: e ponde a mão sobre a boca.
6 Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.
Porque, quando me lembro disto, me perturbo, e a minha carne é sobresaltada de horror.
7 Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?
Por que razão vivem os ímpios? envelhecem, e ainda se esforçam em poder?
8 Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.
A sua semente se estabelece com eles perante a sua face; e os seus renovos perante os seus olhos.
9 Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.
As suas casas tem paz, sem temor; e a vara de Deus não está sobre eles.
10 Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.
O seu touro gera, e não falha: pare a sua vaca, e não aborta.
11 Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.
Mandam fora as suas crianças, como a um rebanho, e seus filhos andam saltando.
12 Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.
Levantam a voz, ao som do tamboril e da harpa, e alegram-se ao som dos órgãos.
Na prosperidade gastam os seus dias, e num momento descem à sepultura. (Sheol h7585)
14 Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.
E, todavia, dizem a Deus: Retirate de nós; porque não desejamos ter conhecimento dos teus caminhos.
15 Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?
Quem é o Todo-poderoso, para que nós o sirvamos? e que nos aproveitará que lhe façamos orações?
16 Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.
Vede porém que o seu bem não está na mão deles: esteja longe de mim o conselho dos ímpios!
17 Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.
Quantas vezes sucede que se apaga a candeia dos ímpios, e lhes sobrevem a sua destruição? e Deus na sua ira lhes reparte dores!
18 Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.
Porque são como a palha diante do vento, e como a pragana, que arrebata o redemoinho.
19 Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.
Deus guarda a sua violência para seus filhos, e lhe dá o pago, que o sente.
20 Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.
Seus olhos veem a sua ruína, e ele bebe do furor do Todo-poderoso.
21 Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?
Porque, que prazer teria na sua casa, depois de si, cortando-se-lhe o número dos seus meses?
22 Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?
Porventura a Deus se ensinaria ciência, a ele que julga os excelsos?
23 Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;
Este morre na força da sua plenitude, estando todo quieto e sossegado.
24 Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,
Os seus baldes estão cheios de leite, e os seus ossos estão regados de tutanos.
25 Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.
E outro morre, ao contrário, na amargura do seu coração, não havendo comido do bem.
26 Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.
Juntamente jazem no pó, e os bichos os cobrem.
27 Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.
Eis que conheço bem os vossos pensamentos: e os maus intentos com que injustamente me fazeis violência.
28 Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?
Porque direis: Onde está a casa do príncipe? e onde a tenda das moradas dos ímpios?
29 Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?
Porventura o não perguntastes aos que passam pelo caminho? e não conheceis os seus sinais?
30 Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.
Que o mau é preservado para o dia da destruição; e são levados no dia do furor.
31 Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?
Quem acusará diante dele o seu caminho? e quem lhe dará o pago do que faz?
32 Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.
Finalmente é levado às sepulturas, e vigia no montão.
33 Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.
Os torrões do vale lhe são doces, e attrahe a si a todo o homem; e diante de si há inumeráveis.
34 Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?
Como pois me consolais com vaidade? pois nas vossas respostas ainda resta a transgressão.
