Hioba 21
1 A odpowiadając Ijob rzekł:
Bet Ījabs atbildēja un sacīja:
2 Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.
Klausāties, klausāties manu valodu, un tā mani iepriecinājāt.
3 Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.
Paciešaties man runājot, pēc apsmejiet manu valodu.
4 Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?
Vai tad es vaidu par cilvēkiem, un kā lai mans prāts nav skumīgs?
5 Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.
Skatāties uz mani, tad jūs iztrūcināsities un liksiet roku uz muti.
6 Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.
Kad es to pieminu, tad es iztrūkstos, un šaušalas pārņem manu miesu.
7 Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?
Kāpēc bezdievīgi paliek dzīvi, top veci, un vareni spēkā?
8 Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.
Viņu sēkla pastāv viņu priekšā līdz ar viņiem, un viņu bērni priekš viņu acīm.
9 Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.
Viņu namam ir miers bez bailēm, un Dieva rīkste nenāk pār tiem.
10 Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.
Viņa vērsis aplec un nepaliek bez augļiem, viņa govs vedās un neizmetās.
11 Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.
Savus bērnus tie izlaiž kā avju pulku, un viņu puikas lēkā.
12 Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.
Tie ir līksmi ar bungām un koklēm un priecājās ar stabules skaņu.
Tie pavada savas dienas labklājībā, un acumirklī tie iegrimst kapā. (Sheol h7585)
14 Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.
Taču tie sacījuši uz Dievu: Nost no mums, jo Tavus ceļus mēs negribam atzīt.
15 Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?
Kas ir tas Visuvarenais, ka mēs tam kalpotu, un kāds labums mums atlec, ka to piesauktu?
16 Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.
(Bet) redzi, viņu labums nestāv viņu rokā; tādēļ bezdievīgo padoms lai ir tālu nost no manis.
17 Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.
Cikkārt tad izdziest bezdievīgo gaišums, un posts tiem uznāk, ka Dievs (tiem) liek valgus Savā dusmībā?
18 Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.
Ka tie ir kā rugāji priekš vēja un kā pelus, ko vētra aizrauj.
19 Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.
Dievs pataupot viņa nelaimi uz viņa bērniem. Lai Viņš to viņam pašam atmaksā, ka pats to mana.
20 Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.
Viņa paša acis lai redz savu postu, un pats lai dzer no tā Visuvarenā bardzības.
21 Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?
Jo kādas tam bēdas par savu namu, kad paša vairs nav, kad viņa mēnešu skaits ir beigts.
22 Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?
Kas mācītu saprašanu Dievam, kas arī tos augstos tiesā?
23 Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;
Viens nomirst pilnā spēkā visā mierā un laimē;
24 Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,
Viņa trauki ir pilni piena, un viņa kauli ir tauki no smadzenēm.
25 Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.
Cits atkal mirst ar rūgtu dvēseli un nekad nav baudījis labuma.
26 Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.
Tie kopā guļ pīšļos, un abus tārpi apklāj.
27 Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.
Redzi, es zinu jūsu domas un jūsu gudrību, ar ko jūs mani gribat nomākt.
28 Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?
Jo jūs sakāt: kur ir tā varenā nams, un kur to bezdievīgo telts un dzīve?
29 Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?
Vai neesat vaicājuši, kas tālus ceļus gājuši; vai nezināt, ko tie stāsta?
30 Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.
Ka ļaunais glābjās nelaimes dienā, un bardzības dienā tie top pasargāti.
31 Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?
Kas viņam acīs pārmetīs viņa ceļu, kas viņu sodīs, kad tas ko dara?
32 Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.
Ar godu viņš top pavadīts kapā, un kaps tam stāv par dzīvu piemiņu.
33 Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.
Kapa smiltis ir viņam vieglas, un visi cilvēki iet viņam pakaļ, kā tie priekš viņa bijuši bez skaita.
34 Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?
Kā tad jūs mani tik velti iepriecinājat? Jūsu atbildes ir un paliek blēņas.
