Hioba 21
1 A odpowiadając Ijob rzekł:
Respondens autem Iob, dixit:
2 Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.
Audite quæso sermones meos, et agite pœnitentiam.
3 Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.
Sustinete me, et ego loquar, et post mea, si videbitur, verba ridete.
4 Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?
Numquid contra hominem disputatio mea est, ut merito non debeam contristari?
5 Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.
Attendite me, et obstupescite, et superponite digitum ori vestro:
6 Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.
Et ego quando recordatus fuero, pertimesco, et concutit carnem meam tremor.
7 Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?
Quare ergo impii vivunt, sublevati sunt, confortatique divitiis?
8 Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.
Semen eorum permanet coram eis, propinquorum turba, et nepotum in conspectu eorum.
9 Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.
Domus eorum securæ sunt et pacatæ, et non est virga Dei super illos.
10 Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.
Bos eorum concepit, et non abortivit: vacca peperit, et non est privata fœtu suo.
11 Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.
Egrediuntur quasi greges parvuli eorum, et infantes eorum exultant lusibus.
12 Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.
Tenent tympanum, et citharam, et gaudent ad sonitum organi.
Ducunt in bonis dies suos, et in puncto ad inferna descendunt. (Sheol h7585)
14 Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.
Qui dixerunt Deo: Recede a nobis, et scientiam viarum tuarum nolumus.
15 Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?
Quis est Omnipotens, ut serviamus ei? et quid nobis prodest si oraverimus illum?
16 Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.
Verumtamen quia non sunt in manu eorum bona sua, consilium impiorum longe sit a me.
17 Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.
Quoties lucerna impiorum extinguetur, et superveniet eis inundatio, et dolores dividet furoris sui?
18 Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.
Erunt sicut paleæ ante faciem venti, et sicut favilla quam turbo dispergit.
19 Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.
Deus servabit filiis illius dolorem patris: et cum reddiderit, tunc sciet.
20 Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.
Videbunt oculi eius interfectionem suam, et de furore Omnipotentis bibet.
21 Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?
Quid enim ad eum pertinet de domo sua post se? et si numerus mensium eius dimidietur?
22 Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?
Numquid Deus docebit quis piam scientiam, qui excelsos iudicat?
23 Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;
Iste moritur robustus et sanus, dives et felix.
24 Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,
Viscera eius plena sunt adipe, et medullis ossa illius irrigantur:
25 Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.
Alius vero moritur in amaritudine animæ absque ullis opibus:
26 Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.
Et tamen simul in pulvere dormient, et vermes operient eos.
27 Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.
Certe novi cogitationes vestras, et sententias contra me iniquas.
28 Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?
Dicitis enim: Ubi est domus principis? et ubi tabernacula impiorum?
29 Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?
Interrogate quem libet de viatoribus, et hæc eadem illum intelligere cognoscetis:
30 Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.
Quia in diem perditionis servatur malus, et ad diem furoris ducetur.
31 Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?
Quis arguet coram eo viam eius? et quæ fecit, quis reddet illi?
32 Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.
Ipse ad sepulchra ducetur, et in congerie mortuorum vigilabit.
33 Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.
Dulcis fuit glareis Cocyti, et post se omnem hominem trahet, et ante se innumerabiles.
34 Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?
Quomodo igitur consolamini me frustra, cum responsio vestra repugnare ostensa sit veritati?
