Hioba 21
1 A odpowiadając Ijob rzekł:
Felelt Jób és mondta:
2 Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.
Hallva halljátok szavaimat s ez legyen vigasztalástok.
3 Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.
Tűrjetek el engem, majd én beszélek, s miután beszéltem, gúnyolódhatsz!
4 Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?
Vajon embernek szól-e az én panaszom, avagy miért nem volnék türelmetlen?
5 Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.
Forduljatok hozzám, iszonyodjatok el s tegyétek kezeteket szátokra!
6 Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.
Hisz, ha rágondolok, megrémülök, s borzadály fogja el testemet.
7 Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?
Miért élnek a gonoszok, megszilárdulnak, meg is erősödnek vagyonban?
8 Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.
Magzatjuk bizton áll előttük, velök, és ivadékaik szemeik előtt.
9 Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.
Házaik csupa béke, félelem nélkül, és nincsen rajtuk Isten vesszeje.
10 Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.
Bikája hág s el nem vetél, tehene ellik és nem szül idétlent.
11 Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.
Kieresztik, mint a juhokat, gyerkőczeiket, és gyermekeik ugrándoznak.
12 Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.
Énekelnek dobszó és hárfa mellett s örülnek a fuvola hangjánál.
Jóban végzik el napjaikat a egy pillanat alatt az alvilágba szállanak alá. (Sheol h7585)
14 Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.
Pedig mondták Istennek: Távozz tőlünk s útaidat megismerni nem kívánjuk;
15 Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?
mi a Mindenható, hogy szolgáljuk őt, s mi hasznunk lesz, ha imádjuk őt?
16 Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.
Lám, nem kezökben van javuk, – a gonoszok tanácsa távol legyen tőlem!
17 Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.
Hányszor alszik ki a gonoszok mécsese, és jön reájuk szerencsétlenségök, midőn részeket oszt ki haragjában!
18 Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.
Lesznek olyanok, mint szalma szél előtt s mint polyva, melyet elragad a vihar.
19 Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.
Isten majd gyermekei számára teszi el jogtalanságát. – Fizessen neki magának, hogy érezze;
20 Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.
saját szemei lássák vesztét és a Mindenható haragjából igyék!
21 Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?
Mert mi dolga van ő utána házával a hónapjainak száma után, melyek neki rendeltettek?
22 Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?
Istent lehet-e tanítani tudásra, őt, ki a magasakat is ítéli?
23 Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;
Emez teljes épségében hal el, egészen gondtalan és boldog;
24 Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,
sajtárai telve voltak tejjel és csontjainak veleje üde.
25 Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.
Amaz pedig keserű lélekkel hal meg és nem élvezett a jóból:
26 Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.
Együtt a porban feküsznek és féreg fedi el őket.
27 Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.
Lám, ismerem a ti gondolataitokat a a fondorlatokat, melyekkel erőszakot míveltek ellenem.
28 Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?
Midőn mondjátok: hol van a hatalmasnak háza és hol a gonoszoknak sátra, lakása?
29 Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?
– nem kérdeztétek-e az úton járókat, hisz az ő jeleiket nem ismerhetitek félre:
30 Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.
hogy a szerencsétlenség napjára tartatik fenn az, a ki rossz, a harag napjára vitetik el?
31 Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?
Ki mondja meg neki szemébe az útját, s a mit cselekedett, ki fizeti meg neki?
32 Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.
Hisz ő a sírkertbe vitetik és a sírhalom fölött virraszt;
33 Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.
édesek neki a völgy göröngyei, és ő utána húzódik minden ember, s őelőtte számtalanok.
34 Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?
Hogy vigasztaltok hát engem hiábavalóval, hisz válaszaitok – a mi marad, hűtelenség!
