Hioba 21
1 A odpowiadając Ijob rzekł:
Men Job svarede og sagde:
2 Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.
hører, ja hører min Tale, og lader dette være den Trøst, I yde!
3 Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.
Fordrager mig, og jeg vil tale, og naar jeg har talt, da kan du spotte!
4 Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?
Mon min Klage gælder Mennesker? og om saa er, hvorfor skulde ikke min Aand blive utaalmodig?
5 Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.
Vender eder til mig, og gruer og lægger Haanden paa Munden!
6 Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.
Thi kommer jeg det i Hu, da forfærdes jeg, og Bævelse betager mit Kød.
7 Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?
Hvorfor blive de ugudelige i Live, blive gamle, ja vældige i Kraft?
8 Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.
Deres Sæd staar fast for deres Ansigt om dem og deres Afkom for deres Øjne.
9 Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.
Deres Huse have Fred, uden Frygt, og Guds Ris er ikke over dem.
10 Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.
Deres Tyr springer og ej forgæves; deres Ko kalver og er ikke ufrugtbar.
11 Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.
De lade deres Børn løbe som en Faarehjord, og deres Drenge springe.
12 Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.
De opløfte deres Røst til Tromme og Harpe og glæde sig ved Fløjtens Lyd.
De slide deres Dage hen i Lykke, og i et Øjeblik synke de ned i de dødes Rige. (Sheol h7585)
14 Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.
Og dog sagde de til Gud: Vig fra os! thi vi have ikke Lyst til Kundskab om dine Veje.
15 Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?
Hvad er den Almægtige, at vi skulde tjene ham? eller hvad Gavn skulde vi have af at bønfalde ham?
16 Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.
Se, deres Lykke hviler dog ikke i deres egen Haand! De ugudeliges Raad er langt fra mig.
17 Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.
Hvor tit udslukkes vel de ugudeliges Lampe og kommer deres Ulykke over dem? hvor tit uddeler Gud Smerter til dem i sin Vrede?
18 Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.
Blive de som Straa for Vejr og som Avner, hvilke Hvirvelvind bortstjæler?
19 Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.
„Gud gemmer hans Uret til hans Børn.‟ Han skulde betale ham selv, at han fornemmer det.
20 Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.
Hans egne Øjne skulle se hans Fordærvelse, og han skulde drikke af den Almægtiges Vrede.
21 Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?
Thi hvad bekymrer han sig om sit Hus efter sig, naar hans Maaneders Tal er ude?
22 Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?
Mon nogen vil lære Gud Kundskab, ham, som dømmer de høje?
23 Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;
Den ene dør i sin fulde Styrke, ganske rolig og tryg;
24 Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,
hans Kar vare fulde af Mælk, og Marven i hans Ben var vædskefuld.
25 Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.
Men den anden maa dø med en beskelig bedrøvet Sjæl og har ikke nydt noget godt.
26 Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.
De skulle ligge med hinanden i Støvet, og Ormene skulle bedække dem.
27 Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.
Se, jeg kender eders Tanker, ja eders Rænker, med hvilke I gøre Vold imod mig;
28 Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?
thi I sige: Hvor er Voldsmandens Hus? og hvor er Teltet, hvor de ugudelige boede?
29 Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?
Have I ikke adspurgt de vejfarende, og erkende I ikke deres Vidnesbyrd,
30 Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.
at den onde skulde spares til Ulykkens Dag, skulde føres frem til Vredens Dag?
31 Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?
„Hvo vil forholde ham hans Vej? naar han gør noget, hvo vil betale ham?
32 Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.
Og han føres hen til Gravene, og ved Gravhøjen lever hans Minde.
33 Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.
I Dalens Muld hviler han sødt, og han drager hvert Menneske efter sig, og paa dem foran ham er ikke Tal.‟
34 Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?
Hvorledes trøste I mig da med Forfængelighed? og hvad der bliver tilbage af eders Svar, er Troløshed.
