Hioba 20
1 A odpowiadając Sofar Naamatczyk rzekł:
A Sofar Namaæanin odgovori i reèe:
2 Do tego mię myśli moje przywodzą, abym odpowiedział; przetożem się pospieszył.
Zato me misli moje nagone da odgovorim, i zato hitim.
3 Słyszałem mnie hańbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię.
Èuo sam ukor koji me sramoti, ali æe duh iz razuma mojega odgovoriti za me.
4 Izaż nie wiesz, że to jest od wieku, od tego czasu, jako postawił Bóg człowieka na ziemi?
Ne znaš li da je tako otkako je vijeka, otkako je postavljen èovjek na zemlji,
5 Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?
Da je slava bezbožnijeh za malo i radost licemjerova za èas?
6 By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego:
Da bi mu visina doprla do neba, i glava se njegova dotakla oblaka,
7 A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział?
Nestaæe ga zasvagda kao kala njegova; i koji ga vidješe reæi æe: kuda se djede?
8 Uleci jako sen, a nie znajdą go; bo uciecze, jako widzenie nocne.
Kao san odletjeæe, i neæe se naæi, i išèeznuæe kao noæna utvara.
9 Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.
Oko koje ga je gledalo neæe više, niti æe ga više vidjeti mjesto njegovo.
10 Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł.
Sinovi njegovi umiljavaæe se siromasima i ruke æe njegove vraæati što je oteo.
11 Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.
Kosti æe njegove biti pune grijeha mladosti njegove, i oni æe ležati s njim u prahu.
12 A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;
Ako mu je i slatka u ustima zloæa i krije je pod jezikom svojim,
13 Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:
Èuva je i ne pušta je, nego je zadržava u grlu svom,
14 Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego.
Ipak æe se jelo njegovo pretvoriti u crijevima njegovijem, postaæe u njemu jed aspidin.
15 Bogactwa, które pożarł, zwróci, a z brzucha jego wyżenie je Bóg.
Blago što je proždro izbljuvaæe, iz trbuha njegova istjeraæe ga Bog.
16 Głowę padalcową ssać będzie; zabije go język jaszczurczy.
Jed æe aspidin sisati, ubiæe ga jezik gujinji.
17 Nie ogląda źródeł rzek, strumieni mówię miodu i masła.
Neæe vidjeti potoka ni rijeka kojima teèe med i maslo.
18 Wróci pracę cudzą, a nie zażyje jej; i choć znowu nabędzie wielkich majętności, nie ucieszy się niemi.
Vratiæe muku, a neæe je pojesti; prema blagu biæe promjena, i neæe se radovati.
19 Bo ubogich dręczył i opuszczał, złupił dom, którego nie budował; przetoż nic spokojnego nie poczuje w żywocie swoim,
Jer je tlaèio i ostavljao uboge, kuæe je otimao i nije zidao.
20 Ani rzeczy swych wdzięcznych nie będzie mógł zatrzymać.
Jer nije nigda osjetio mira u trbuhu svom, ni što mu je najmilije neæe saèuvati.
21 Nic nie zostanie z pokarmów jego, ani się rozmnoży dobro jego.
Ništa mu neæe ostati od hrane njegove. Zato ne može dobro njegovo trajati.
22 Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się nań.
Kad se ispuni izobilje njegovo, tada æe biti u nevolji; sve ruke nevoljnijeh udariæe na nj.
23 Choć będzie miał czem napełnić brzuch swój, przecież nań Bóg puści popędliwość gniewu swego, którą jako deszcz spuści nań, i na pokarmy jego.
Kad bi napunio trbuh svoj, poslaæe na nj Bog jarost gnjeva svojega, i pustiæe je kao dažd na njega i na jelo njegovo.
24 Gdy uciekać będzie przed bronią żelazną, przebije go łuk hartowny.
Kad stane bježati od oružja gvozdenoga, prostrijeliæe ga luk mjedeni.
25 Wyjęta będzie strzała z sajdaku wypuszczona, a grot przeniknie żółć jego; a gdy uchodzić będzie, ogarną go strachy.
Strijela puštena proæi æe kroz tijelo njegovo, i svijetlo gvožðe izaæi æe iz žuèi njegove; kad poðe, obuzeæe ga strahote.
26 Wszystkie nieszczęścia zasadziły się nań w tajemnych miejscach jego, a pożre go ogień nierozdymany: pozostały w przybytku jego utrapiony będzie.
Sve æe tame biti sakrivene u tajnim mjestima njegovijem; proždrijeæe ga oganj neraspiren, i ko ostane u šatoru njegovu zlo æe mu biti.
27 Odkryją niebiosa złość jego, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
Otkriæe nebesa bezakonje njegovo, i zemlja æe ustati na nj.
28 Przeniesie się urodzaj domu jego; dobra jego rozpłyną się w dzień gniewu jego.
Otiæi æe ljetina doma njegova, rastoèiæe se u dan gnjeva njegova.
29 Tenci jest dział człowieka niepobożnego od Boga, to dziedzictwo naznaczone mu od Boga.
To je dio od Boga èovjeku bezbožnomu i našljedstvo od Boga za besjedu njegovu.
