Hioba 20
1 A odpowiadając Sofar Naamatczyk rzekł:
Te phoeiah Naamathi Zophar loh a doo tih,
2 Do tego mię myśli moje przywodzą, abym odpowiedział; przetożem się pospieszył.
“Te dongah ka pomnah kai n'thuung tih kamah khuiah ka tawn uh coeng dongah ni.
3 Słyszałem mnie hańbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię.
Ka thuituennah he mingthae la ka yaak dongah ka yakmingnah dongah mueihla loh kai n'doo.
4 Izaż nie wiesz, że to jest od wieku, od tego czasu, jako postawił Bóg człowieka na ziemi?
Suen lamloh diklai dongah hlang a khueh parhi te na ming a?
5 Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?
Halang kah omngaih laa tah yoei tih lailak kah kohoenah khaw mikhaptok hil mai ni.
6 By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego:
A thinlennah te vaan duela cet tih a lu loh khomai duela puet cakhaw,
7 A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział?
a aek bangla a yoeyah la milh vetih anih aka hmu rhoek loh, “Anih ta?” a ti uh ni.
8 Uleci jako sen, a nie znajdą go; bo uciecze, jako widzenie nocne.
Mang bangla a ding phoeiah tah anih te hmu uh pawh. Khoyin kah olphong bangla khum hmata.
9 Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.
A mik loh a hmuh khaw rhaep mahpawh. Anih te amah hmuen ah mae voel mahpawh.
10 Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł.
A ca rhoek loh tattloel rhoek te a moeithen uh tih a kut loh a thahuem te a mael uh.
11 Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.
A rhuh tah a cacawn rhoek bangla hah uh dae a cacawn rhoek khaw amah neh laipi dongah ni a yalh eh.
12 A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;
A ka dongah tui mai cakhaw boethae te a lai hmui ah a thuh.
13 Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:
Te te a hnaih tih a toeng pawt dongah a ka khui la a ma-uem.
14 Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego.
A bung khuikah a buh te a khui ah minta sue la poeh ni.
15 Bogactwa, które pożarł, zwróci, a z brzucha jego wyżenie je Bóg.
Khuehtawn a dolh vaengah a bung khui lamloh lok vetih anih te Pathen loh a talh ni.
16 Głowę padalcową ssać będzie; zabije go język jaszczurczy.
Minta sue loh a khut vetih rhulthae lai loh amah a ngawn ni.
17 Nie ogląda źródeł rzek, strumieni mówię miodu i masła.
Soklong, tuiva neh khorha kah khoitui neh suknaeng te hmuh mahpawh.
18 Wróci pracę cudzą, a nie zażyje jej; i choć znowu nabędzie wielkich majętności, nie ucieszy się niemi.
Thatloh phu te a thuung akhaw a hnothung kah thadueng bangla a dolh pawt dongah yoka pawh.
19 Bo ubogich dręczył i opuszczał, złupił dom, którego nie budował; przetoż nic spokojnego nie poczuje w żywocie swoim,
tattloel te a neet phoeiah amah loh a sak mueh im te a hnoo sak tih a rawth pah.
20 Ani rzeczy swych wdzięcznych nie będzie mógł zatrzymać.
A bungko lamkah thayoeituipan te ming pawt tih a nai nen khaw loeih pawh.
21 Nic nie zostanie z pokarmów jego, ani się rozmnoży dobro jego.
A caak ham caknoi om pawh. Te dongah a thennah poem hae mahpawh.
22 Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się nań.
A khuehtawn neh a hah vaengah anih te a daengdaeh vetih thakthaekung kah kut boeih te anih soah thoeng ni.
23 Choć będzie miał czem napełnić brzuch swój, przecież nań Bóg puści popędliwość gniewu swego, którą jako deszcz spuści nań, i na pokarmy jego.
Anih bung hah sak ham a taengah amah kah thintoek thinsa a tueih pah vetih a buhcak te anih soah a tlan sak.
24 Gdy uciekać będzie przed bronią żelazną, przebije go łuk hartowny.
Thicung lungpok haica lamloh yong dae anih te rhohum lii loh a kah.
25 Wyjęta będzie strzała z sajdaku wypuszczona, a grot przeniknie żółć jego; a gdy uchodzić będzie, ogarną go strachy.
A yueh vaengah a pumpu lamloh a pawlh pah. Te vaengah a hmuet khui lamkah mueirhih te amah soah rhaek la a caeh pah ni.
26 Wszystkie nieszczęścia zasadziły się nań w tajemnych miejscach jego, a pożre go ogień nierozdymany: pozostały w przybytku jego utrapiony będzie.
Hmaisuep cungkuem te khoem hamla a tung. A hmuh mueh hmai loh anih te a hlawp vetih a dap kah rhaengnaeng khaw a talh pah ni.
27 Odkryją niebiosa złość jego, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
Anih kathaesainah te vaan loh a hliphen uh vetih diklai loh amah taengah a tai pah ni.
28 Przeniesie się urodzaj domu jego; dobra jego rozpłyną się w dzień gniewu jego.
A thintoeknah hnin ah tah a im kah cangpai khaw a poelyoe pah vetih a hawk pah ni.
29 Tenci jest dział człowieka niepobożnego od Boga, to dziedzictwo naznaczone mu od Boga.
Halang hlang loh tebang khoyo te Pathen taeng lamkah a dang tih Pathen loh a ol rho la a khueh pah,” a ti.
