Hioba 2
1 I stało się niektórego dnia, gdy przyszli synowie Boży, aby stanęli przed Panem, przyszedł też szatan między nich, aby stanął przed Panem.
Pea naʻe toe ai ʻae ʻaho naʻe fakataha ai ʻae ngaahi foha ʻoe ʻOtua ke fakahā ʻakinautolu ʻi he ʻao ʻo Sihova, pea naʻe haʻu ai foki ʻa Sētane mo kinautolu ke fakahā ia ʻi he ʻao ʻo Sihova.
2 Tedy rzekł Pan do szatana: Gdzieś był, skąd idziesz? I odpowiedział szatan Panu, a rzekł: Okrążałem ziemię, i przechodziłem się po niej.
Pea pehē ʻe Sihova kia Sētane, “Kuo ke haʻu mei fē?” Pea tali ʻe Sētane kia Sihova, ʻo pehē, “Mei heʻeku fakatakamilo ʻa māmani, mo ʻeku feʻaluʻaki fano ʻi ai.”
3 Zatem rzekł Pan do szatana: Przypatrzyłżeś się słudze memu Ijobowi, że mu nie masz równego na ziemi? Mąż to doskonały i szczery, bojący się Boga, a odstępujący od złego, i który jeszcze trwa w uprzejmości swojej; a tyś mię pobudził przeciw niemu, abym go niszczył bez przyczyny.
Pea naʻe pehē ʻe Sihova kia Sētane, “Kuo ke tokangaʻi ʻa ʻeku tamaioʻeiki ko Siope, he ʻoku ʻikai hano tatau ʻi māmani, ko e tangata haohaoa mo angatonu, ʻoku manavahē ia ki he ʻOtua, pea afe mei he kovi? Pea ʻoku ne kei kuku maʻu pe ʻene angatonu, ka naʻa ke ueʻi au ki ai, ke fakaʻauha ia taʻehanoʻuhinga.”
4 I odpowiedział szatan Panu, i rzekł: Skórę za skórę, i wszystko, co ma człowiek, da za duszę swoję;
Pea naʻe tali ʻe Sētane kia Sihova, ʻo pehē, “Ko e kili maʻa e kili, ʻio, ʻe foaki ʻe he tangata ʻene meʻa kotoa pē ke ne moʻui ai.
5 Ale ściągnij tylko rękę twoję, a dotknij kości jego, i ciała jego, ujrzysz, jeźliżeć w oczy złorzeczyć nie będzie.
Kae mafao atu eni ho nima, ʻo ala ki hono hui mo hono kakano, pea te ne lauʻikoviʻi koe ʻi ho fofonga.”
6 Tedy rzekł Pan do szatana: Oto w ręce twojej jest; wszakże żywot jego zachowaj.
Pea naʻe pehē ʻe Sihova kia Sētane, “Vakai, ʻoku ʻi ho nima ia; ka ko ʻene moʻui pe ʻe tapu.”
7 Wszedłszy tedy szatan od oblicza Pańskiego, zaraził Ijoba wrzodem złym od stopy nogi jego aż do wierzchu głowy jego;
Pea ʻalu ai ʻa Sētane mei he ʻao ʻo Sihova, ʻo ne taaʻi ʻaki ʻa Siope ʻae ngaahi hangatāmaki mamahi, ʻo fai mei hono ʻaofi vaʻe ʻo aʻu ki hono tumuʻaki.
8 Tak, że wziął skorupę, aby się nią skrobał; i siedział w popiele.
Pea ne toʻo ʻe ia ʻae konga ipu maumau ʻo teletele ʻaki ia; pea tangutu ia ʻi he efuefu.
9 I rzekła mu żona jego: A jeszczeż trwasz w uprzejmosci twojej? Złorzecz Bogu, a umrzyj.
Pea pehē ai ʻe hono uaifi kiate ia, “ʻOku ke kei kuku hoʻo angatonu? Lea kovi ki he ʻOtua, ka ke mate.”
10 I rzekł do niej: Tak właśnie mówisz, jako szalone niewiasty mawiają. Izali tylko dobre przyjmować będziemy od Boga, a złego przyjmować nie będziemy? W tem wszystkiem nie zgrzeszył Ijob usty swemi.
Ka naʻe pehē ʻe ia ki ai, “Ko hoʻo lea ʻoku hangē ko e lea ʻa ha taha ʻi he kau fefine vale. ʻIo! he te tau maʻu koā ʻae lelei mei he nima ʻoe ʻOtua, pea ʻikai te tau maʻu mo e kovi?” ʻI he ngaahi meʻa ni kotoa pē naʻe ʻikai angahala ʻa Siope ʻi hono loungutu.
11 A gdy usłyszeli trzej przyjaciele Ijobowi to wszystko utrapienie, które nań przypadło, przyszli każdy z miejsca swego: Elifas Temańczyk, i Bildad Suhytczyk, i Sofar Naamatczyk; bo się byli namówili pospołu, aby przyszedłszy pożałowali go, i cieszyli go.
Pea ʻi he fanongo ʻae kāinga ʻe toko tolu ʻo Siope ki he kovi ni kotoa pē kuo tō kiate ia, naʻa nau haʻu mei honau potu taki taha; ko Elifasi mei Timani, mo Pilitati mei Suaa, mo Sofaa mei Neama: he kuo nau tālanga ke nau fakataha ke nau mamahi mo ia mo nau fakafiemālieʻi ia.
12 A podniósłszy oczy swoje z daleka, nie poznali go, i wyniósłszy głos swój płakali, a rozdarłszy każdy płaszcz swój miotali proch nad głowy swe ku niebu;
Pea ʻi heʻenau hanga hake kiate ia mei he mamaʻo, ʻo ʻikai ʻilo ia, naʻa nau tangi leʻo lahi; pea naʻa nau taki taha haehae hono pulupulu, mo lī ʻae efu ki ʻolunga ki honau ʻulu.
13 I siedzieli z nim na ziemi siedm dni i siedm nocy, a żaden do niego słowa nie przemówił; bo widzieli, że się gwałtownie wzmagała boleść jego.
Pea naʻa nau nonofo mo ia ʻi he kelekele ʻi he ʻaho ʻe fitu mo e pō ʻe fitu, pea naʻe ʻikai siʻi lea ha taha ki ai: he naʻa nau vakai kuo lahi ʻaupito ʻene mamahi.
