Hioba 2
1 I stało się niektórego dnia, gdy przyszli synowie Boży, aby stanęli przed Panem, przyszedł też szatan między nich, aby stanął przed Panem.
Hagi mago zupa Anumzamofo ankeromo'za ete Ra Anumzamofo avugama eme atru hunaku'ma neazageno'a, Sata'a anampi e'ne.
2 Tedy rzekł Pan do szatana: Gdzieś był, skąd idziesz? I odpowiedział szatan Panu, a rzekł: Okrążałem ziemię, i przechodziłem się po niej.
Ra Anumzamo'a amanage huno antahige'ne, Kagra igati ane? Higeno Sata'a amanage huno kenona hu'ne, Nagra mopafi vano vano nehureti oe.
3 Zatem rzekł Pan do szatana: Przypatrzyłżeś się słudze memu Ijobowi, że mu nie masz równego na ziemi? Mąż to doskonały i szczery, bojący się Boga, a odstępujący od złego, i który jeszcze trwa w uprzejmości swojej; a tyś mię pobudził przeciw niemu, abym go niszczył bez przyczyny.
Ra Anumzamo'a ete mago'ane Satana antahigeno, Eri'za vaheni'a Jopuna kenampi onke'nane? Mopafina agrikna vahera omani'neankino maka zampina mani fatgo huno nemanino, hazenke'a omanegeno Anumzamo'nagu korera nehuno, kefo avu'ava zana nosia ne' mani'ne. Agra mago hazenkea osu'nea zante, rehe'na kesue hanke'na hugantogenka maka zama'a omeri haviza hu'nananagi, agra ko'ma mani'nea kante mani fatgo huno mani'ne.
4 I odpowiedział szatan Panu, i rzekł: Skórę za skórę, i wszystko, co ma człowiek, da za duszę swoję;
Hianagi Sata'a ana kemofo nona'a amanage huno Ra Anumzamofonkura hu'ne, Avufgare'ma hazenkema fore'ma hinkeno'a, mika zama'a atreno agra'a avufga agura vazigahie.
5 Ale ściągnij tylko rękę twoję, a dotknij kości jego, i ciała jego, ujrzysz, jeźliżeć w oczy złorzeczyć nie będzie.
Hianagi Jopu avufgare'ma krima neminka zaferina'ama eri havizama hanankeno'a negesnankeno huhaviza hugantegahie.
6 Tedy rzekł Pan do szatana: Oto w ręce twojej jest; wszakże żywot jego zachowaj.
Anage higeno Ra Anumzamo'a huno, Knareki amne kavesinia zana Jopu avufgarera hugahananagi, asimu'a e'orio.
7 Wszedłszy tedy szatan od oblicza Pańskiego, zaraził Ijoba wrzodem złym od stopy nogi jego aż do wierzchu głowy jego;
Higeno Sata'a Ra Anumzamofo avugatira atreno vuno Jopuna mika avufafina usage namu omeri fore humigeno, aga agusareti'ma vuno asenire'ma uhanati'neana usage namumo'a avite'ne.
8 Tak, że wziął skorupę, aby się nią skrobał; i siedział w popiele.
Ana higeno Jopu'a tanefapi mani'neno, tako hu'nea mopa kavo atupa'a erino namuma'afina zuke nehateno mani'ne.
9 I rzekła mu żona jego: A jeszczeż trwasz w uprzejmosci twojej? Złorzecz Bogu, a umrzyj.
Ana'ma nehigeno'a nenaro'a huno, Amanahu zama nehigenka kagra nagafare fatgo kavukvara hunka neane? Ama atrenka Anumzamofona huhaviza huntegeno kahe frina frio.
10 I rzekł do niej: Tak właśnie mówisz, jako szalone niewiasty mawiają. Izali tylko dobre przyjmować będziemy od Boga, a złego przyjmować nie będziemy? W tem wszystkiem nie zgrzeszył Ijob usty swemi.
Hianagi Jopu'a kenona huno, Kagra negi nagi a'nemo'ma nehiankna ke nehane! Anumzamo'ma knare'zantamima tamisnigeta e'nerisuta'a, na'a hanigeta havi zanena e'origahu'e. Anage nehuno ana maka zama avufgare'ma fore'ma hia kna'afina, Jopu'a mago kumira keaga'afina osu'ne.
11 A gdy usłyszeli trzej przyjaciele Ijobowi to wszystko utrapienie, które nań przypadło, przyszli każdy z miejsca swego: Elifas Temańczyk, i Bildad Suhytczyk, i Sofar Naamatczyk; bo się byli namówili pospołu, aby przyszedłszy pożałowali go, i cieszyli go.
Hagi Jopu avufgare'ma hazenkema fore'ma hiankema nentahi'za 3'a arone'amo'za kea hu'za antahi'za hute'za, nozmia atre'za zamasunku'ma hunente'za azeri hanaveti kema asaminagura e'naze. Ana vahe'mokizmi zamagi'a, Temani vahepinti ne' Elifasi'ma, Suhi vahepinti ne' Biltati'ma, Na'ama vahepinti ne' Zofari'e.
12 A podniósłszy oczy swoje z daleka, nie poznali go, i wyniósłszy głos swój płakali, a rozdarłszy każdy płaszcz swój miotali proch nad głowy swe ku niebu;
Hagi afeteti'ma Jopuma eme nege'za ru vahe mani'ne hu'za kesavri hu'naze. Ana nehu'za erava'oma hu'za nege'za tusi krafa hu'za zavira nete'za tanefara hatregonefi'za tusi zamasunku hunte'naze.
13 I siedzieli z nim na ziemi siedm dni i siedm nocy, a żaden do niego słowa nie przemówił; bo widzieli, że się gwałtownie wzmagała boleść jego.
Ana hute'za 7ni'a knafi Jopu'enena mopafina mani'naze. Hagi ana knafina mago'mo'e huno Jopuna kea huomi'ne. Na'ankure Jopu'a tusi'a atazampi mani'neankino kea humigara osu'nege'za anara hu'naze.
