Hioba 17
1 Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
Тлею духом носимь, прошу же гроба и не улучаю.
2 Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
Молю болезнуя, и что сотворю? Украдоша же ми имение чуждии.
3 Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
Кто есть сей? Рукою моею связан да будет.
4 Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
Яко сердце их сокрыл еси от мудрости, сего ради да не вознесеши их.
5 Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
Части возвестит злобы: очи же на сынех истаяста.
6 Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
Положил же мя еси в притчу во языцех, смех же бых им.
7 Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
Ослепоста бо от гнева очи мои, повоеван бых вельми от всех:
8 Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
чудо объя истинных о сем, праведник же на беззаконника да востанет:
9 Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
да содержит же верный путь свой, чистый же рукама да приимет дерзость.
10 Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
Но обаче вси належите и приидите, не бо обретаю в вас истины.
11 Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
Дние мои преидоша в течении, расторгошася же удове сердца моего.
12 Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
Нощь в день преложих: свет близ от лица тмы.
13 Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
Аще бо стерплю, ад ми есть дом, в сумраце же постлася ми постеля. (Sheol h7585)
14 Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
Смерть назвах отца моего быти, матерь же и сестру ми гной.
15 Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
Где убо еще есть ми надежда, или благая моя узрю?
