Hioba 17
1 Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.
2 Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
3 Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
Libera me Dominue, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me.
4 Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur.
5 Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient.
6 Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
7 Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
8 Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
9 Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
10 Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
Dies mei transierunt, cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum:
12 Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
13 Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. (Sheol h7585)
14 Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus.
15 Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
Ubi est ergo nunc præstolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
