Hioba 17
1 Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
Il mio soffio vitale si spenge, i miei giorni si estinguono, il sepolcro m’aspetta!
2 Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
Sono attorniato di schernitori e non posso chiuder occhio per via delle lor parole amare.
3 Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
O Dio, da’ un pegno, sii tu il mio mallevadore presso di te; se no, chi metterà la sua nella mia mano?
4 Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
Poiché tu hai chiuso il cuor di costoro alla ragione, e però non li farai trionfare.
5 Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
Chi denunzia un amico sì che diventi preda altrui, vedrà venir meno gli occhi de’ suoi figli.
6 Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
Egli m’ha reso la favola dei popoli, e son divenuto un essere a cui si sputa in faccia.
7 Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
L’occhio mio si oscura pel dolore, tutte le mie membra non son più che un’ombra.
8 Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
Gli uomini retti ne son colpiti di stupore, e l’innocente insorge contro l’empio;
9 Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
ma il giusto si attiene saldo alla sua via, e chi ha le mani pure viepiù si fortifica.
10 Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
Quanto a voi tutti, tornate pure, fatevi avanti, ma fra voi non troverò alcun savio.
11 Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
I miei giorni passano, i miei disegni, i disegni cari al mio cuore, sono distrutti,
12 Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
e costoro pretendon che la notte sia giorno, che la luce sia vicina, quando tutto è buio!
13 Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
Se aspetto come casa mia il soggiorno de’ morti, se già mi son fatto il letto nelle tenebre, (Sheol h7585)
14 Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
se ormai dico al sepolcro “tu sei mio padre” e ai vermi: “siete mia madre e mia sorella”,
15 Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
dov’è dunque la mia speranza? questa speranza mia chi la può scorgere?
