Hioba 17
1 Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
Il mio spirito si dissolve, I miei giorni sono spenti, I sepolcri mi [aspettano].
2 Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
Non ho io appresso di me degli schernitori? E l'occhio mio non dev'egli sopportare le loro provocazioni?
3 Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
Deh! metti [pegno], dammi sicurtà [per piatir] teco; Chi [sarà] colui [che] mi toccherà nella mano?
4 Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
Perciocchè, [quant'è a costoro], tu hai nascosto il senno al cuor loro, E però tu non li innalzerai.
5 Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
Di chi parla fra gli amici per lusinga Anche gli occhi de' figliuoli saranno consumati.
6 Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
Egli mi ha posto per servir di proverbio a' popoli, Ed io sono pubblicamente menato attorno in sul tamburo.
7 Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
E l'occhio mio è tutto raggrinzato di sdegno, E tutte le mie membra [son] simili ad un'ombra.
8 Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
Gli [uomini] diritti stupiranno di questo, E l'innocente se ne commoverà per cagion dell'ipocrita.
9 Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
Ma pure il giusto si atterrà alla sua via, E colui ch'è puro di mani vie più si raffermerà.
10 Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
Or ravvedetevi pure voi tutti, e [poi] venite; Non troverò io alcun savio fra voi?
11 Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
I miei giorni son passati via; I miei disegni, i proponimenti del mio cuore son rotti.
12 Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
La notte [mi] è cangiata in giorno, La luce è di presso seguita dalle tenebre.
13 Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
Se io mi trattengo di speranza, il sepolcro [sarà] la mia casa, Io farò il mio letto nelle tenebre. (Sheol h7585)
14 Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
Già ho gridato alla fossa: Tu [sei] mio padre; Ed a' vermini: [Voi siete] la madre, e la sorella mia.
15 Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
Ed ove [è] ora la mia speranza? Sì, la mia speranza? chi la potrà vedere?
