Hioba 17
1 Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
Mon souffle est corrompu, mes jours s’éteignent: pour moi sont les sépulcres!
2 Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
Les moqueurs ne sont-ils pas autour de moi, et mes yeux ne demeurent-ils pas au milieu de leurs insultes?
3 Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
Dépose, je te prie, [un gage]; cautionne-moi auprès de toi-même: qui donc frappera dans ma main?
4 Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
Car tu as fermé leur cœur à l’intelligence; c’est pourquoi tu ne les élèveras pas.
5 Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
Celui qui trahit ses amis pour qu’ils soient pillés, les yeux de ses fils seront consumés.
6 Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
Et il a fait de moi un proverbe des peuples, et je suis devenu un homme auquel on crache au visage.
7 Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
Mon œil est terni par le chagrin, et mes membres sont tous comme une ombre.
8 Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
Les hommes droits en seront étonnés, et l’innocent s’élèvera contre l’impie;
9 Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
Mais le juste tiendra ferme dans sa voie, et celui qui a les mains pures croîtra en force.
10 Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
Mais quant à vous tous, revenez encore, je vous prie; mais je ne trouverai pas un sage parmi vous.
11 Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
Mes jours sont passés, mes desseins sont frustrés, – les plans chéris de mon cœur.
12 Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
Ils font de la nuit le jour, la lumière proche en présence des ténèbres.
13 Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
Si j’espère, le shéol est ma maison, j’étends mon lit dans les ténèbres; (Sheol h7585)
14 Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
Je crie à la fosse: Tu es mon père! aux vers: Ma mère et ma sœur!
15 Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
Où donc est mon espoir? Et mon espoir, qui le verra?
