< Hioba 17 >

1 Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
Minun henkeni on heikko, minun päiväni ovat lyhetyt, ja hauta on käsissä.
2 Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
En minä ketäkään pettänyt, ja kuitenkin minun silmäni täytyy olla murheessa.
3 Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
Nyt siis taivuta sinus, ja ole itse minun takaukseni! kukas muu olis, joka minua takais?
4 Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
Ymmärryksen olet sinä heidän sydämistänsä kätkenyt, sentähden et sinä korota heitä.
5 Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
Hän kerskaa ystävillensä saaliistansa, mutta hänen lastensa silmät pitää vaipuman.
6 Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
Hän on minun pannut sananlaskuksi kansain sekaan, ja ääniksi heidän keskellensä.
7 Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
Minun silmäni ovat pimenneet minun suruni tähden, ja kaikki minun jäseneni ovat niinkuin varjo.
8 Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
Tästä hurskaat hämmästyvät, ja viattomat asettavat heitänsä ulkokullatuita vastaan.
9 Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
Hurskas pysyy tielIänsä: ja jolla on puhtaat kädet, se pysyy vahvana.
10 Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
Kääntäkäät siis teitänne kaikki ja tulkaat nyt: en minä kuitenkaan löydä yhtään taitavaa teidän seassanne.
11 Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
Minun päiväni ovat kuluneet: minun aivoitukseni ovat hajoitetut, jotka minun sydämessäni olivat,
12 Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
Ja ovat yöstä päivän, ja valkeuden pimeydestä tehneet.
13 Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
Ja ehkä minä kauvan odottaisin, niin on kuitenkin hauta minun huoneeni, ja minä olen vuoteeni pimeydessä tehnyt. (Sheol h7585)
14 Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
Mätänemisen minä kutsuin isäkseni, ja madot äidikseni ja sisarekseni.
15 Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
Kussa on nyt minun odottamiseni? ja kuka ottaa minun toivostani vaarin?
16 W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich. (Sheol h7585)
Hautaan se menee, ja makaa minun kanssani mullassa. (Sheol h7585)

< Hioba 17 >