Hioba 17
1 Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
2 Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
3 Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
4 Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
5 Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
6 Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
7 Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
8 Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
9 Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
10 Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
11 Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
12 Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
13 Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
14 Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
15 Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
