Hioba 16
1 Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:
Potem je Job odgovoril in rekel:
2 Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
»Slišal sem mnoge takšne stvari. Vi vsi ste bedni tolažniki.
3 I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
Mar bodo besede ničnosti imele konec? Ali kaj te opogumlja, da odgovarjaš?
4 Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
Tudi jaz bi lahko govoril, kakor delate vi. Če bi bila vaša duša namesto moje duše, bi lahko kopičil besede zoper vas in z glavo zmajeval nad vami.
5 Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
Toda jaz bi vas želel okrepiti s svojimi usti in premikanje mojih ustnic bi omililo vašo žalost.
6 Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
Čeprav govorim, moja žalost ni zmanjšana in čeprav potrpim, koliko sem olajšan?
7 A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
Toda sedaj me je naredil izmučenega. Vso mojo skupino si naredil zapuščeno.
8 Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
Napolnil si me z gubami, ki so priča zoper mene. Moja pustost vstaja v meni in pričuje v moj obraz.
9 Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
Trga me v svojem besu ta, ki me sovraži. Nad menoj škripa s svojimi zobmi. Moj sovražnik svoje oči ostri nad menoj.
10 Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
S svojimi usti so zevali vame. Grajalno so me udarili na lice. Skupaj so se zbrali zoper mene.
11 Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
Bog me je izročil brezbožnim in me predal v roke zlobnih.
12 Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
Bil sem sproščen, toda razlomil me je. Prijel me je tudi za moj vrat in me stresel na koščke in me postavil za svoje znamenje.
13 Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
Njegovi lokostrelci so me obdali naokoli, on mojo notranjost cepi narazen in ne prizanaša; moj žolč izliva na tla.
14 Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
Lomi me z vrzeljo nad vrzeljo, nadme teče kakor velikan.
15 Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
Sešil sem vrečevino na svoji koži in svoj rog omadeževal v prahu.
16 Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.
Moj obraz je zapacan od joka in na mojih vekah je smrtna senca,
17 Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )
ne zaradi kakršnekoli nepravičnosti na mojih rokah. Tudi moja molitev je čista.
18 O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
Oh zemlja, ne pokrij moje krvi in naj moj jok nima prostora.
19 Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
Tudi sedaj, glej, moja priča je v nebesih in moje pričevanje je na višini.
20 O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
Moji prijatelji me zasmehujejo, toda moje oko izliva solze k Bogu.
21 Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
Oh, da bi se nekdo lahko potegoval za človeka pri Bogu, kakor se človek poteguje za svojega bližnjega!
22 Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.
Ko pride nekaj let, potem bom šel pot, od koder se ne bom vrnil.
