Hioba 16
1 Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:
A Jov odgovori i reèe:
2 Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
Slušao sam mnogo takih stvari; svi ste dosadni tješioci.
3 I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
Hoæe li biti kraj praznijem rijeèima? ili šta te tjera da tako odgovaraš?
4 Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
I ja bih mogao govoriti kao vi, da ste na mom mjestu, gomilati na vas rijeèi i mahati glavom na vas,
5 Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
Mogao bih vas hrabriti ustima svojim, i micanje usana mojih olakšalo bi bol vaš.
6 Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
Ako govorim, neæe odahnuti bol moj; ako li prestanem, hoæe li otiæi od mene?
7 A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
A sada me je umorio; opustošio si sav zbor moj.
8 Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
Navukao si na me mrštine za svjedoèanstvo; i moja mrša podiže se na me, i svjedoèi mi u oèi.
9 Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
Gnjev njegov rastrže me, nenavidi me, škrguæe zubima na me, postavši mi neprijatelj sijeva oèima svojima na me.
10 Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
Razvaljuju na me usta svoja, sramotno me biju po obrazima, skupljaju se na me.
11 Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
Predao me je Bog nepravedniku, i u ruke bezbožnicima bacio me.
12 Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
Bijah miran i zatr me, i uhvativši me za vrat smrska me i metnu me sebi za biljegu.
13 Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
Opkoliše me njegovi strijelci, cijepa mi bubrege nemilice, prosipa na zemlju žuè moju.
14 Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
Zadaje mi rane na rane, i udara na me kao junak.
15 Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
Sašio sam kostrijet po koži svojoj, i uvaljao sam u prah slavu svoju.
16 Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.
Lice je moje podbulo od plaèa, na vjeðama je mojim smrtni sjen;
17 Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )
Premda nema nepravde u rukama mojim, i molitva je moja èista.
18 O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
Zemljo, ne krij krvi što sam prolio, i neka nema mjesta vikanju mojemu.
19 Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
I sada eto na nebu je svjedok moj, svjedok je moj na visini.
20 O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
Prijatelji se moji podruguju mnom; oko moje roni suze Bogu.
21 Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
O da bi se èovjek mogao pravdati s Bogom, kao sin èovjeèiji s prijateljem svojim!
22 Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.
Jer godine izbrojene navršuju se, i polazim putem odakle se neæu vratiti.
