Hioba 16
1 Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:
Então respondeu Job, e disse:
2 Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
Tenho ouvido muitas coisas como estas: todos vós sois consoladores molestos.
3 I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
Porventura não terão fim estas palavras de vento? ou que te irrita, para assim responderes?
4 Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
Fallaria eu tambem como vós fallaes, se a vossa alma estivesse em logar da minha alma? ou amontoaria palavras contra vós, e menearia contra vós a minha cabeça?
5 Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
Antes vos fortaleceria com a minha bocca, e a consolação dos meus labios abrandaria a dôr.
6 Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
Se eu fallar, a minha dôr não cessa, e, calando-me eu, que mal me deixa?
7 A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
Na verdade, agora me molestou: tu assolaste toda a minha companhia.
8 Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
Testemunha d'isto é que já me fizeste enrugado, e a minha magreza já se levanta contra mim, e no meu rosto testifica contra mim.
9 Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
Na sua ira me despedaçou, e elle me perseguiu; rangeu os seus dentes contra mim: aguça o meu adversario os seus olhos contra mim.
10 Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
Bocejam com a sua bocca contra mim; com desprezo me feriram nos queixos, e contra mim se ajuntam todos.
11 Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
Entrega-me Deus ao perverso, e nas mãos dos impios me faz cair.
12 Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
Descançado estava eu, porém elle me quebrantou; e pegou-me pela cerviz, e me despedaçou; tambem me poz por seu alvo.
13 Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
Cercam-me os seus frecheiros; atravessa-me os rins, e não me poupa, e o meu fel derrama em terra.
14 Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
Quebranta-me com quebranto sobre quebranto: arremette contra mim como um valente.
15 Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
Cosi sobre a minha pelle o sacco, e revolvi a minha cabeça no pó.
16 Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.
O meu rosto todo está descorado de chorar, e sobre as minhas palpebras está a sombra da morte:
17 Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )
Não havendo porém violencia nas minhas mãos, e sendo pura a minha oração.
18 O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
Ah! terra, não cubras o meu sangue; e não haja logar para o meu clamor!
19 Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
Eis que tambem agora está a minha testemunha no céu, e a minha testemunha nas alturas.
20 O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
Os meus amigos são os que zombam de mim; os meus olhos se desfazem em lágrimas diante de Deus.
21 Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
Ah! se se podesse contender com Deus pelo homem, como o filho do homem pelo seu amigo!
22 Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.
Porque se passarão poucos annos; e eu seguirei o caminho por onde não tornarei.
