Hioba 16
1 Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:
But Job answered and said:
2 Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
Of such things as these I have heard enough! Miserable comforters are ye all!
3 I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
Will there ever be an end to words of wind? What stirreth thee up, that thou answerest?
4 Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
I also might speak like you, If ye were now in my place; I might string together words against you, And shake my head at you.
5 Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
I would strengthen you with my mouth, And the consolation of my lips should sustain you.
6 Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
If I speak, my grief is not assuaged; And if I forbear, it doth not leave me.
7 A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
For now He hath quite exhausted me; Thou hast desolated all my house!
8 Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
Thou hast seized hold of me, and this is a witness against me; My leanness riseth up and testifieth against me to my face.
9 Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
His anger teareth my flesh, and pursueth me; He gnasheth upon me with his teeth; My adversary sharpeneth his eyes upon me.
10 Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
They gape for me with their mouths; In scorn they smite me on the cheek; With one consent they assemble against me.
11 Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
God hath given me a prey to the unrighteous, And delivered me into the hands of the wicked.
12 Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
I was at ease, but he hath crushed me; He hath seized me by the neck, and dashed me in pieces; He hath set me up for his mark.
13 Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
His archers encompass me around; He pierceth my reins, and doth not spare; He poureth out my gall upon the ground.
14 Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
He breaketh me with breach upon breach; He rusheth upon me like a warrior.
15 Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
I have sewed sackcloth upon my skin, And thrust my horn into the dust.
16 Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.
My face is red with weeping, And upon my eyelids is deathlike darkness.
17 Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )
Yet is there no injustice in my bands. And my prayer hath been pure.
18 O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
O earth! cover not thou my blood, And let there be no hiding-place for my cry!
19 Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
Yet even now, behold, my witness is in heaven, And he who knoweth me is on high.
20 O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
My friends have me in derision, But my eye poureth out tears unto God.
21 Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
O that one might contend for a man with God, As a man contendeth with his neighbor!
22 Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.
For when a few years shall have passed, I shall go the way whence I shall not return.
