Hioba 15
1 A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:
A Elifas Temanac odgovori i reèe:
2 Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?
Hoæe li mudar èovjek kazivati prazne misli i puniti trbuh svoj vjetrom istoènijem,
3 Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?
Prepiruæi se govorom koji ne pomaže i rijeèima koje nijesu ni na što?
4 Zaiste ty psujesz bojaźń Bożą i znosisz modlitwy do Boga.
A ti uništavaš strah Božji i ukidaš molitve k Bogu.
5 Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,
Jer bezakonje tvoje pokazuju usta tvoja, ako i jesi izabrao jezik lukav.
6 Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.
Osuðuju te usta tvoja, a ne ja; i usne tvoje svjedoèe na te.
7 Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?
Jesi li se ti prvi èovjek rodio? ili si prije humova sazdan?
8 Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?
Jesi li tajnu Božiju èuo i pokupio u sebe mudrost?
9 Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?
Šta ti znaš što mi ne bismo znali? šta ti razumiješ što ne bi bilo u nas?
10 I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.
I sijedijeh i starijeh ljudi ima meðu nama, starijih od oca tvojega.
11 I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?
Male li su ti utjehe Božije? ili imaš što sakriveno u sebi?
12 Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?
Što te je zanijelo srce tvoje? i što sijevaju oèi tvoje,
13 Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?
Te obraæaš protiv Boga duh svoj i puštaš iz usta svojih take rijeèi?
14 Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?
Šta je èovjek, da bi bio èist, i roðeni od žene, da bi bio prav?
15 Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.
Gle, ne vjeruje svecima svojim, i nebesa nijesu èista pred oèima njegovijem;
16 Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.
Akamoli gadni i smrdljivi èovjek, koji pije nepravdu kao vodu?
17 Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,
Ja æu ti kazati, poslušaj me, i pripovjediæu ti što sam vidio,
18 Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;
Što mudarci kazaše i ne zatajiše, što primiše od otaca svojih,
19 Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.
Kojima samijem dana bi zemlja, i tuðin ne proðe kroz nju.
20 Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.
Bezbožnik se muèi svega vijeka svojega, i nasilniku je malo godina ostavljeno.
21 Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie nań.
Strah mu zuji u ušima, u mirno doba napada pustošnik na nj.
22 Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.
Ne vjeruje da æe se vratiti iz tame, otsvuda priviða maè.
23 Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzień ciemności.
Tumara za hljebom govoreæi: gdje je? Zna da je za nj spremljen dan tamni.
24 Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.
Tuga i nevolja straše ga, i navaljuju na nj kao car gotov na boj.
25 Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.
Jer je zamahnuo na Boga rukom svojom, i svemoguæemu se opro.
26 Natrze nań na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.
Trèi ispravljena vrata na nj s mnogim visokim štitovima svojim.
27 Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.
Jer je pokrio lice svoje pretilinom, i navaljao salo na bokove svoje.
28 I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.
I sjedio je u gradovima raskopanijem i u kuæama pustijem, obraæenijem u gomilu kamenja.
29 Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.
Neæe se obratiti niti æe ostati blago njegovo, i neæe se raširiti po zemlji dobro njegovo.
30 Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomień, a zginie od ducha ust jego.
Neæe izaæi iz mraka, ogranke njegove osušiæe plamen, odnijeæe ga duh usta njegovijeh.
31 Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.
Neka se ne uzda u taštinu prevareni, jer æe mu taština biti plata.
32 Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.
Prije svojega vremena svršiæe se, i grana njegova neæe zelenjeti.
33 Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.
Otkinuæe se kao s loze nezreo grozd njegov i pupci æe se njegovi kao s masline pobacati.
34 Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogień pożre przybytki pobudowane za dary.
Jer æe opustjeti zbor licemjerski, i oganj æe spaliti šatore onijeh koji primaju poklone.
35 Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.
Zaèinju nevolju i raðaju muku, i trbuh njihov sastavlja prijevaru.
