Hioba 15

1 A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:

Elifaz Temanac progovori tad i reče:

2 Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?

“Zar šupljom naukom odgovara mudrac i vjetrom istočnim trbuh napuhuje?

3 Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?

Zar on sebe brani riječima ispraznim, besjedama koje ničem ne koriste?

4 Zaiste ty psujesz bojaźń Bożą i znosisz modlitwy do Boga.

Još više ti činiš: ništiš strah od Boga, pred njegovim licem pribranost ukidaš.

5 Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,

Tvoje riječi krivicu tvoju odaju, poslužio si se jezikom lukavih,

6 Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.

vlastita te usta osuđuju, ne ja, protiv tebe same ti usne svjedoče.

7 Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?

Zar si prvi čovjek koji se rodio? Zar si na svijet prije bregova došao?

8 Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?

Zar si tajne Božje ti prisluškivao i mudrost čitavu za se prisvojio?

9 Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?

Što ti znadeš, a da i mi ne znamo, što ti razumiješ, a da to ne shvaćamo?

10 I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.

Ima među nama i sijedih i starih kojima je više ljeta no tvom ocu.

11 I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?

Zar su ti utjehe Božje premalene i blage riječi upućene tebi?

12 Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?

Što te srce tvoje tako slijepo goni i što tako divlje prevrćeš očima

13 Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?

kad proti Bogu jarost svoju okrećeš, a iz usta takve riječi ti izlaze!

14 Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?

Što je čovjek da bi čist mogao biti? Zar je itko rođen od žene pravedan?

15 Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.

Gle, ni u svece se On ne pouzdava, oku njegovu ni nebesa čista nisu,

16 Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.

a kamoli to biće gadno i buntovno, čovjek što k'o vodu pije opačinu!

17 Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,

Mene sad poslušaj, poučit' te hoću, što god sam vidjeh, ispričat' ti želim,

18 Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;

i ono što naučavahu mudraci ne tajeć' što su primili od pređa

19 Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.

kojima je zemlja ova bila dana kamo tuđin nije nikada stupio.

20 Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.

Zlikovac se muči cijelog svoga vijeka, nasilniku već su ljeta odbrojena.

21 Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie nań.

Krik strave svagda mu u ušima ječi, dok miruje, na njeg baca se razbojnik.

22 Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.

Ne nada se da će izbjeći tminama i znade dobro da je maču namijenjen,

23 Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzień ciemności.

strvinaru da je kao plijen obećan. On znade da mu se dan propasti bliži.

24 Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.

Nemir i tjeskoba na njeg navaljuju, k'o kralj spreman na boj na nj se obaraju.

25 Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.

On je protiv Boga podizao ruku, usuđivao se prkosit' Svesilnom

26 Natrze nań na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.

Ohola je čela na njega srljao, iza štita debela dobro zaklonjen.

27 Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.

Lice mu bijaše obloženo salom a bokovi pretilinom otežali.

28 I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.

Razrušene je zaposjeo gradove i kućišta nastanio napuštena. Srušit će se ono što za sebe sazda;

29 Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.

cvasti mu neće, već rasuti se blago, sjena mu se neće po zemlji širiti.

30 Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomień, a zginie od ducha ust jego.

On se tami više izmaknuti neće, opržit će oganj njegove mladice, u dahu plamenih usta nestat će ga.

31 Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.

U taštinu svoju neka se ne uzda, jer će mu ispraznost biti svom nagradom.

32 Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.

Prije vremena će svenut' mu mladice, grane mu se nikad neće zazelenjet'.

33 Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.

Kao loza, grozd će stresat' svoj nezreo, poput masline pobacit će cvatove.

34 Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogień pożre przybytki pobudowane za dary.

Da, bezbožničko je jalovo koljeno, i vatra proždire šator podmitljivca.

35 Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.

Koji zlom zanesu, rađaju nesreću i prijevaru nose u utrobi svojoj.”