Hioba 14

1 Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

El hombre nacido de mujer, corto de días, y harto de sinsabores;

2 Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

que sale como una flor y es cortado; y huye como la sombra, y no permanece.

3 Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

¿Y sobre éste abres tus ojos, y me traes a juicio contigo?

4 Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.

5 Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

Si sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti; tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.

6 Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

Si tú lo dejares, él dejará de ser; entre tanto deseará, como el jornalero, su día.

7 Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

Porque si el árbol fuere cortado, aún queda de él esperanza; retoñecerá aún, y sus renuevos no faltarán.

8 Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

Si se envejeciere en la tierra su raíz, y su tronco fuere muerto en el polvo,

9 Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

al olor del agua reverdecerá, y hará copa como nueva planta.

10 Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

Mas cuando el hombre morirá, y será cortado; y perecerá el hombre, ¿adónde estará él?

11 Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

Las aguas del mar se fueron, y se agotó el río, se secó.

12 Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

Así el hombre yace, y no se tornará a levantar; hasta que no haya cielo no despertarán, ni recordarán de su sueño.

13 Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)

¡Oh quién me diera que me escondieses en la sepultura, que me encubrieras hasta apaciguarse tu ira, que me pusieses plazo, y de mí te acordaras! (Sheol h7585)

14 Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

Si el hombre muriere, ¿por ventura vivirá? Todos los días de mi edad esperaré, hasta que venga mi transformación.

15 Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

Entonces llamarás, y yo te responderé, a la obra de tus manos desearás.

16 Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

Pues ahora me cuentas los pasos, y no das dilación a mi pecado.

17 Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

Tienes sellada en manojo mi prevaricación, y enmiendas a mi iniquidad.

18 Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

Y ciertamente el monte que cae se deshace, y las peñas son traspasadas de su lugar;

19 Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

las piedras son quebrantadas con el agua impetuosa, que se lleva el polvo de la tierra, de tal manera haces perder al hombre la esperanza.

20 Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

Para siempre serás más fuerte que él, y él se va; demudarás su rostro, y lo enviarás.

21 Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; o serán afligidos, y no entenderá de ellos.

22 Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.

Mas mientras su carne estuviere sobre él se dolerá, y su alma se entristecerá en él.