Hioba 14

1 Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

El hombre nacido de mujer, corto de días, y harto de desabrimiento.

2 Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

Que sale como una flor, y luego es cortado; y huye como la sombra, y no permanece.

3 Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

¿Y sobre este abres tus ojos, y me traes a juicio contigo?

4 Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.

5 Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

Ciertamente sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti: tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.

6 Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

Si tú le dejares, él dejará de ser: entre tanto deseará, como el jornalero, su día.

7 Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

Porque si el árbol fuere cortado, aun queda de él esperanza: retoñecerá aun, y sus renuevos no faltarán.

8 Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

Si se envejeciere en la tierra su raíz, y su tronco fuere muerto en el polvo:

9 Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

Al olor del agua reverdecerá, y hará copa, como nueva planta.

10 Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

Mas cuando el hombre morirá, y será cortado, y perecerá el hombre, ¿dónde estará él?

11 Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

Las aguas de la mar se fueron, y el río se secó: secóse.

12 Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

Así el hombre yace, y no se tornará a levantar: hasta que no haya cielo, no despertarán, ni recordarán de su sueño.

13 Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)

¡Oh quién me diese que me escondieses en la sepultura, y que me encubrieses, hasta que tu ira reposase; que me pusieses plazo, y te acordases de mí! (Sheol h7585)

14 Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

Si el hombre se muriere, ¿ volverá él a vivir? Todos los días de mi edad esperaría, hasta que viniese mi mutación.

15 Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

Entonces aficionado a la obra de tus manos llamar me has, y yo te responderé.

16 Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

Porque ahora me cuentas los pasos, y no das dilación a mi pecado.

17 Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

Tienes sellada en manojo mi prevaricación, y añades a mi iniquidad.

18 Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

Y ciertamente el monte que cae, desfallece; y las peñas son traspasadas de su lugar.

19 Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

Las piedras son quebrantadas con el agua impetuosa, que se lleva el polvo de la tierra: así haces perder al hombre la esperanza.

20 Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

Para siempre serás más fuerte que él, y él irá: demudarás su rostro, y le enviarás.

21 Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; o serán afligidos, y no dará cata en ello.

22 Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.

Mas mientras su carne estuviere sobre él, se dolerá; y su alma se entristecerá en él.