Hioba 14

1 Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

“La vida es corta y está llena de problemas,

2 Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

como una flor que florece y se marchita, como una sombra pasajera que pronto desaparece.

3 Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

¿Acaso te fijas en mí, Dios? ¿Por qué tienes que arrastrarme a los tribunales?

4 Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

¿Quién puede sacar algo limpio de lo impuro? Nadie.

5 Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

Tú has determinado cuánto tiempo viviremos: el número de meses, un límite de tiempo para nuestras vidas.

6 Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

Así que déjanos tranquilos y danos un poco de paz, para que, como el obrero, podamos disfrutar de unas horas de descanso al final del día.

7 Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

“Incluso un árbol cortado tiene la esperanza de volver a brotar, de echar brotes y seguir viviendo.

8 Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

Aunque sus raíces envejezcan en la tierra y su tronco muera en el suelo,

9 Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

sólo un hilo de agua hará que brote y se ramifique como una planta joven.

10 Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

“Pero los seres humanos mueren, su fuerza disminuye; perecen, y ¿dónde están entonces?

11 Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

Como el agua que se evapora de un lago y un río que se seca y desaparece,

12 Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

así los seres humanos se acuestan y no vuelven a levantarse. NO despertarán de su sueño hasta que los cielos dejen de existir.

13 Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)

“Quisiera que me escondieran en el Seol; escóndeme allí hasta que tu ira desaparezca. Fija allí un tiempo definido para mí, y acuérdate de mi. (Sheol h7585)

14 Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

¿Volverán a vivir los muertos? Entonces tendría esperanza durante todo mi tiempo de angustia hasta que llegue mi liberación.

15 Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

Me llamarías y yo te respondería; me añorarías, al ser que has creado.

16 Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

Entonces me cuidarías y no me vigilarías para ver si peco.

17 Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

Mis pecados estarían sellados en una bolsa y tú cubrirías mi culpa.

18 Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

“Pero así como las montañas se desmoronan y caen, y las rocas se derrumban;

19 Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

así como el agua desgasta las piedras, como las inundaciones arrastran el suelo, así destruyes la esperanza que tienen los pueblos.

20 Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

Los dominas continuamente y desaparecen; distorsionas sus rostros al morir y entonces los despides.

21 Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

Sus hijos pueden llegar a ser importantes o caer de sus puestos, pero ellos no saben ni se enteran de nada de esto.

22 Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.

Cuando la gente muere sólo conoce su propio dolor y está triste por sí misma”.