Hioba 14

1 Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Človek, ki je rojen iz ženske, je malo-dneven in poln težav,

2 Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

poganja kakor cvet in je odtrgan, odleti tudi kakor senca in ne nadaljuje.

3 Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

Mar odpiraš svoje oči nad takšnim in me s seboj vodiš na sodbo?

4 Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

Kdo lahko privede čisto stvar iz nečiste? Niti en.

5 Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

Ker so njegovi dnevi določeni, je število njegovih mesecev s teboj; ti si določil njegove meje, ki jih ne more prestopiti.

6 Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

Obrni se od njega, da lahko počiva, dokler svojega dneva ne bo dovršil kakor najemnik.

7 Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

Kajti upanje je za drevo, če je posekano, da bo ponovno pognalo in da njegove nežne veje ne bodo odnehale.

8 Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

Čeprav se njegova korenina v zemlji postara in njegov štor umre v zemlji,

9 Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

vendar preko vonja vode vzbrsti in požene veje kakor rastlina.

10 Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

Toda človek umre in obleži. Da, človek izroči duha in kje je?

11 Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

Kakor vode izhlapevajo iz morja in se poplava izsušuje in posuši,

12 Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

tako se človek uleže in ne vstane. Dokler ne bo več neba, se ne bodo prebudili niti ne bodo dvignjeni iz svojega spanja.

13 Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)

Oh, da bi me hotel skriti v grob, da bi me varoval na skrivnem, dokler tvoj bes ne mine, da bi mi določil določeni čas in me spomnil! (Sheol h7585)

14 Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

Če človek umre, mar bo ponovno živel? Vse dni svojega določenega časa bom čakal, dokler ne pride moja sprememba.

15 Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

Klical boš in jaz ti bom odgovoril; imel boš željo po delu svojih rok.

16 Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

Kajti sedaj šteješ moje korake. Mar ne paziš nad mojim grehom?

17 Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

Moj prestopek je zapečaten v mošnji in ti zašiješ mojo krivičnost.

18 Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

Zagotovo padajoča gora pride v nič in skala je odstranjena iz svojega kraja.

19 Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

Vode brusijo kamne. Ti izpiraš stvari, ki rastejo ven iz zemeljskega prahu in ti uničuješ upanje človeka.

20 Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

Na veke prevladuješ zoper njega in on premine. Spreminjaš njegovo obličje in ga pošiljaš proč.

21 Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

Njegovi sinovi so prišli v čast in on tega ne ve. Ponižani so, toda tega ne zaznava o njih.

22 Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.

Toda njegovo meso na njem bo imelo bolečino in njegova duša znotraj njega bo žalovala.«